Triathlonstage Gran Canaria

Triathlonstage op Gran Canaria

Gran Canaria is het eldorado voor de triatleet. In vier uur vlieg je vanuit een koud en nat Nederland naar een subtropisch klimaat, inclusief palmbomen en bananenplantages.
Met temperaturen van 22 tot 25 graden is het ideaal trainen. Gran Canaria biedt bergen voor de kracht, vlakke stukken met zeewind voor desnelheid en glooiend terrein voor je intervallen. De wegen zijn prima, en in het binnenland is het heerlijk rustig.
Zwemmen kan in zee (op 5 minuten lopen van het hotel) en in het gemeentelijk 25-meter bad (2x 6 banen) dat op 10 minuten fietsenvan het hotel ligt. Naast het zwembad ligt de atletiekbaan, en voor je duurlopen kan je terecht op het kilometers lange strand.
Voor wie zijn deze stages bedoeld? Voor iedere triatleet. Van beginner tot topper, man of vrouw, van de sprinttriathlon tot de Ironman, jong en minder jong: het programma is zo opgesteld dat je er je plaats zult vinden. Vanuit het oogpunt van veiligheid streven we ernaar met groepen van maximaal 12 personen te fietsen.
Natuurlijk mag je ook alleen fietsen: er is geen groepsdwang.
Naast het trainen staat ook contacten leggen met andere atleten en veel plezier hebben centraal.

Wij bieden het raamprogramma, jij bepaalt waar je aan mee doet.
Begeleiding door Bert Flier en Johan Neevel. Zij komen al jaren op GranCanaria. Samen hebben wij ruim 40 jaar triathlonervaring. We winnen nog regelmatig onze wedstrijden, maar voor ons staat het plezier in het sporten voorop. We delen passie voor de sport, hebben veel ervaring en kennis, en dragen dat graag over. In de brochure vind je een indicatief programma, maar het staat een ieder vrij meer of minder te trainen: wij scheppen de voorwaarden, waarin jij kunt bepalen wat je doet. Voor de januari-stage zal de ervaren rot Ron Hendriks ons ondersteunen.

Meer info via de brochure. Voor de januari en maart stage zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.

Herfst start in Reichswald en Crossduathlon Weert

Na een periode van digitale inactiviteit op de blog de draad opgepakt. De afgelopen periode naast veel werken, wat een hoop vrije tijd kost, geïnvesteerd in het lopen, op zoek gaan naar een zwemvereniging en zo af en toe wat fietsen. Op zich is de periode na het wedstrijdseizoen ontspannen. Niets hoeft, geen zin om te trainen dan maar lekker op de bank of een langer stuk wandelen met de hond. In een vlaag van verstandsverbijstering besloten om me aan te melden voor de halve marathon van Ameland (www.adventurerun.nl ). Afgelopen zomer door de ruggenmerg beschadiging niet pijnloos kunnen lopen. Nu op een zeer rustige manier de afstand aan het opvoeren en kijken of Ameland op een fatsoenlijke manier gefinished kan worden.

Vrijdag 29 oktober op uitnodiging van Ron Hendriks deelgenomen aan de toertocht van justitie in de mooie omgeving van het Reichswald en Groesbeek. De opzet van Ron was om lekker, ontspannen te genieten en gelet op de Crossduathlon van Weert er geen wedstrijd van te maken. Blijkbaar was de groepsdruk en het besef dat je maandag je collega’s ook weer tegenkomt van invloed dat 500 meter na de start de gaskraan open ging en Ron Testeron ervandoor ging. De mooie, soms wat glibberige, omgeving, leende zich uitstekend tot grensverlegging dus so what. We vonden een leuk groepje van vier waarvan ik de junior was!!. In net iets meer dan twee uur waren de 50 km en 635 hm afgeraffeld. Goede warming up voor de wedstrijd van zaterdag.
Zaterdag nml. de Ijzeren Man cross Duathlon in Weert. Parkoers was door de regen en de singletracks met boomwortelen een prettige uitdaging. Wil ik bij de triathlon bij de start vooraan liggen, hier ken ik mijn plek en stelde me netjes op de tweede rij op. Na 400 meter lag ik al 30ste en deze plek kon ik tot aan het parc ferme vasthouden. Dus met gepaste afstand op de snelle lopers aan de slag om de 26 km af te roggelen. Van plek 30 naar plek 10 kunnen denderen maar tijdens de laatste loop nog twee plekjes verloren waardoor de eindstand op 12 stond (o jah 2e H40).
.

Diffy

Diffy 17 mei 2000- 17 september 2010
geen bidons meer om samen te delen, geen knuffel of een poot

Zware Cross Triathlon seizoensafsluiting op Ameland

Tijdens al de edities waarbij ik het voorrecht had om aan de Tri-Ambla, de Crosstriathlon op Ameland, deel te mogen nemen werd ik geconfronteerd met de wisselende natuur- en wedtrijdelementen . Tot aan de editie 2010 gebeurde dit op de dag zelf . Zo hadden we in voorgaande edities te maken met sprintij, storm, regen. Dit jaar kwam een aantal dagen voor de wedstrijd de aankondiging dat het watertemperatuur dramatisch gedaald was tot een 12,5 graad. Bij elke andere triathlonorganisatie in de wereld was het woord duathlon al als alternatief voorgedragen. Echter in Ameland niet. Het is niet voor niets dat de Vikingen bij hun strooptocht door Europa Ameland oversloegen en dat Willem Bartentz zijn bemanning van Ameland haalde. Tot de invoering van de Tri-Ambla kende men op dit eiland het woord wetsuit niet eens. Dat was iets voor mensen van de overkant.
Als bewoner van de hoge Veluwezoom snel op zoek naar een alternatief. Bij Sailfish een futuristische 4 mm neopreencap gehaald en op donderdagavond in het 15 graden koude buitenbad van Zwolle 1,5 km gezwommen. Ik was dacht ik klaar voor Ameland.
Toen we vrijdag van de boot afkwamen werden we al geconfronteerd met twee diehards die zonder badmuts, maar met wetsuit ,in de haven aan het zwemmen waren. De temperatuur bleek ondertussen al gestegen tot een “aangename” 14 graden. Tijdens de verkenning van het fietsparkoers werden Bert Flier en ik al geconfronteerd met een strand dat we niet konden lezen. Normaliter kies je op de strand voor het grensdeel tussen droog en nat. Met een brede beachband op lage spanning is dit een ideale ondergrond. Echter het strand was niet zoals het moest zijn en we hadden onze zandhardheidsbrillen thuis gelaten. In de praktijk betekende dit dus weer ouderwets pionieren en alle theorien uit het verleden loslaten.
Zaterdag raceday.
Startschot klinkt en we rennen als een stel jonge kalven de koude Waddenzee in. De 3-4 Bft. sterke zuidwestenwind geeft een mooie korte golf pal op de aanloopstrook. De eerste meters zwemmend voel ik het water niet eens er word geduwd en getrokken. Na 150 meter lig ik vrij en zie voor me vier mannen (Edo v.d. Meer, Mark Oude Bennink, Menno Iedema en Erik Wolsing) in een hoog tempo van de rest wegknallen. Ik heb moeite om in mijn slag te komen ondanks dat merk ik dat mijn concullega’s er meer moeite mee hebben. In mijn benen hangt zeeRob B. met een schattig blauwemuts. Blijkbaar heeft Rob de aansluiting en zijn zwemarmen ook niet. Bij de eerste lap van 1.000 m liggen Rob en ik een eind achter op de mannen voor ons maar ook een eind voor op de mannen achter ons. De tweede 500 m gaan lekker vlot en ik maak me op voor een snelle wissel om proberen met Rob naar voren te fietsen. Bij het ingaan van het Parc ferme blijkt dat we vier en vijf liggen (Mark Oude Bennink heeft verkeerd gezwommen). Rob slaat met een snelle wissel een gat van 15 seconden en hem zal ik pas terug zien bij de finish. Fietsen gaat goed, de combinatie van een FF voor en SM achter lopen goed. Op het strand pik ik Menno Iedema op. Na 15 km sluit Bert Flier aan en gezamenlijk rijden we naar voren. Bij de strandopgang zien we Erik Wolsing rijden. Hij heeft de benen van Kijkduin niet en laat ons gaan. Het strand is moeilijk te lezen. We rijden van links naar rechts om een hard stuk strand te zoeken. Bij het ingaan van de laatste kilometers komen we Edo tegen. Zijn ketting is gebroken en in plaats van opgeven gaat deze bikkel op zoek naar een fiets om zijn wedstrijd te kunnen volbrengen. Rob heeft ondertussen een voorsprong van ruim vier minuten! Terwijl wij echt niet slecht gefietst hebben. Als tweede begin ik aan het lopen wetende dat de loopexperts me snel op zullen pikken. Het lopen gaat ondanks de vermoeidheid niet eens zo slecht en voor het eerst sinds de val in mei werkt mijn linkerbeen mee. Snelheid is niet hoog maar ik kom vooruit. Bert snelt me natuurlijk al snel na de wissel voorbij maar Marc Prins en Jeroen van Dijke komen pas na 9 km me voorbij rennen. Uiteindelijk totall loss als 5e overall op respectabele afstand van Rob Barel (6e overwinning op Ameland) over de finish. Tri Ambla was zwaar maar mooi.
HEREN ------------------------------
1 Rob Barel 2.40.34 H50
2 Bert Flier 2.43.48
3 Marc-Philipp Prins 2.47.30
4 Jeroen van Dijke 2.48.11
5 Johan Neevel 2.51.12 H40
6 Jeroen Tiebie 2.53.24
7 Mark Oude Bennink 2.54.47
8 Jan Otter 2.55.52
9 Manfred Boogaard 2.55.56 H40
10 Corné Kool 2.56.54

DAMES ------------------------------
1 Ingrid van Lubek 3.05.47
2 Judy van den Berg 3.12.08
3 Marianne Goijert 3.15.31
4 Marieke van der Vegt 3.19.25
5 Gonny Rosendaal 3.21.29
6 Silvia Brouwer 3.21.42
7 Geke Venema 3.29.59 D40
8 Brenda de Jong 3.34.54
9 Lieke van Beek 3.43.53 D50
10 Carina Speksnijder 3.46.46

RBR Borne & Rutbeek Triathlon

Met voetbal heb ik niet veel maar de provincieploegen zoals De Graafschap, Heerenveen en FC Twente hebben altijd wat meer mijn interesse dan de grote stedenploegen. Daarom was het leuk om in één week tijd aan twee wedstrijden in het land van Landskampioen FC Twente mee te mogen deelnemen.

Zaterdag 28 augustus deelname aan de RBR in Borne. Sponsor Han Vaalt van Step One roept zijn team atleten bijeen om voor zoveel mogelijk podiumplekken te gaan. Na afloop is er tijd voor een happie en drankie en het uitwisselen van ervaringen.
Dit jaar was ik gekoppeld aan junior Wouter Doesburg. Wouter neemt het looponderdeel voor zijn rekening en ik mag op de Dean machine het werk verrichten. Het lopen van Wouter ging iets minder snel dan hij zelf wilde en het was aan mij om voor het podium te gaan. Van plek vijf naar twee was het maximum wat er inzat. Maarten Nijland en Thijs Theunissen waren deze dag een klasse apart. Uiteindelijk redelijk kunnen fietsen en we mochten uiteindelijk als tweede bij de duo's op het podium komen.



Zondag 5 september op naar de Rutbeek (Enschede). De week voorafgaand aan de triathlon redelijk kunnen trainen in voorbereiding op TriAmbla. Zwemmen en fietsen gaat goed en het lopen gaat langzaam vooruit. In Enschede maar eens kijken hoe het gaat.
Met het zwemmen, in het redelijk afgeloelde water, gaat de start wat minder. Frank Veltman, Cesar Beilo, Bernard Hilferink en Martijn Paalman liggen elkaar in de weg. Ik heb geen zin om volle bak te zwemmen maar het tempo ligt me net te laag en met vier man op de fiets te stappen is ook geen optie. Bij de eerste boei daarom maar even een korte tussensprint en lekker doorgezwommen. Met een twintigtal voorsprong de fiets op en snel afstand genomen. De eerste vier van zes ronden gaan goed. Tempo stabiel ondanks dat de wind aan het toenemen is. Het voordeel van korte rondjes is dat er veel richtpunten zijn. Nadeel is dat de richtpunten altijd in de weg zitten bij de bochten. Van FFWD had ik de driespoke voor en een dicht achterwiel beschikbaar gekregen. Deze combinatie liep in de vele bochten goed. Superstrak sturend en snel weer op gang. In de laatste twee ronden ging het tempo naar beneden. Externe oorzaak was de wind, intern waren het de beentjes die wat vol begonnen te lopen. Met een kleine voorsprong aan Cesar kunnen starten met het lopen. Na 800 meter lag ik al tweede en bij het vier kilomer punt al derde (Martijn Paalman) en bij het 8 km punt was het Frank Heesterman die me verschalkte. Ondanks dat ik opgeraapt werd door de jeugd voelde het lopen goed aan. Opsteker naar de aankomende winter.
Bij de Masters wel eerste voor Frank Veltman en Bas Bluyssen.


Uitslag
Rutbeek Triatlon te Enschede
5-9-2010
Olympische Afstand (1,5km zwemmen - 40km fietsen- 10 km lopen)
Heren:
1. Cesar Beilo (Breda) 2.00.01
2. Martijn Paalman (Apeldoorn) 2.01.04
3. Jan-Roelf Heerssema (Enschede) 2.02.32
4. Johan Neevel (Wezep) 2.03.22 (H40)
5. Bernhard Hilferink (Zelhem) 2.04.09
6. Frank Veltman (Almere) 2.04.42 (H40)
7. Bas Bluysen (Nijmegen) 2.05.52 (H40)
8. Job Eijsink (Groningen) 2.06.54
9. Dirk-Jan de Jong (Leerdam) 2.08.48 (H40)
10. Stefan Paalman (Holten) 2.10.04
Dames:
1. Grada Boschker (Apeldoorn) 2.19.19
2. Saskia Bekhuis (Vasse) 2.25.06 (D40)
3. Inger Steinmetz (Huizen) 2.44.00 (D50)
4. Marjan Boelens (Exloo) 2.52.56
5. Greetje Lanting (Peize) 3.09.51

NK Offroadtriathlon Beachchallenge Kijkduin

Vechten tegen mezelf en de natuurelementen was de rode draad tijdens het NK Offroadtriathlon in Kijkduin.
Deze wedstrijd heeft me altijd goed gelegen. Echter in de (offroad)triathlon geldt dat resultaten uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst. Vanwege het ziektebed en het overlijden van mijn moeder was de voorbereiding verre van ideaal maar vanzelfsprekend ook van ondergeschikt belang.

De weersomstandigheden waren met een harde westenwind en 24 graden lekker om af te zien. Om 17.45 uur worden we als gladiatoren in de leeuwenkooi (te water) gelaten. Daar vond de eerste strijd met de branding plaats. Omhoog en omlaag, zout water happen een paar slagen maken kijken waar je ligt. Het schiet niet echt op en ik ben blij dat de eerste boei gehaald is. Op dat moment lig ik rond de 8e stek. Gelukkig zit er een ritme van 4 op 3 in de branding. Hierdoor kunnen er een aantal stevige slagen gemaakt worden, even op de top van de golf kijken waar de volgende boei ligt en herhalen van het voorgaande. Ondanks de vele slokken zout water begin ik het zelfs leuk te vinden en schuif zonder al teveel moeite op naar plek 2. Laatste boei ronden en op naar het strand voor de landlap. Bert Flier en Cesar Beilo volgen in mijn voeten. Op het moment dat we de branding voor de tweede keer doormoeten zeggen mijn benen dat ik het rustig aan moet doen. Dit punt is bepalend voor mijn wedstrijdverloop. Bert en Cesar gaan ondertussen onvermoeibaar door. Met een achterstand van 15 seconden duik ik de fiets op en probeer met een steveige tegenwind het drietal Erik Wolsing, Bert Flier en Cesar Beilo in te halen.
Echter mijn benen laten me behoorlijk in de steek en ik blaas mezelf compleet op. Het drietal wordt langzamerhand steeds kleiner. Gelukkig komt er Belgische ploitieversterking in de persoon van 2009 winnaar Paul Emrechts aan. Ik gooi nog snel wat Powerbar naar binnen en maak me op om in te haken in Paul's kielzog. Inderdaad kan ik even op adem komen en uit beleefdheid, maar tegen beter weten in, neem ik kort over.Bij de opgang in Puinduinen moet ik Paul laten gaan. Waar in de voorgaande jaren de slag op de trappen geslagen kon worden ben ik nu blij dat ik niet hoef stil te staan. Ik besef nu dat ik terecht in de leeftijdscategorie H45 beland ben ;-(
Als vijfde duik ik wat later het loopparkoers op en survival 10 km om als 9e overall en 1e H45 te finishen.

Beachchallenge was weer eens heftig en mij niet genadig.Maar ondanks alles heb ik genoten.
Uitslagen

Oneerlijke strijd

Ieder jaar probeer ik één of meerdere mtbmarathons te rijden. In het weekend van 10-12 juli was ik met het duitse mtbteam in Saarbrucken, in voorbereiding op de geplande NK cross country was deelname aan de middenafstand (65 km-1700hm)van de Erbeskopf mtbmarathon een leuke uitstap.
Het was met temperaturen van ver boven de 30 graden ideaal weer om de bossen in te duiken. Vanaf de start ging het meteen volle bak de bossen rondom de Erbeskopf in. De eerste 50 km ging het redelijk. Op tijd stoppen om de bidons aan te vullen. Nog wel een beetje op mijn hoede in de glibberige afdalingen, maar ook genietend van de omgeving en de afwisselende trails. In de laatste 15 km nemen de krachten wat af en ik moet een tandje lichter rijden.

Op de terugweg langs bij het ziekenhuis waar mijn moeder ligt. Helaas daar het vervelende nieuws moeten ontvangen dat de reservertijd waarin mijn moeder leefde nu snel naar het eindsignaal gaat. De klerekanker heeft de oneerlijke strijd gewonnen!
Voor de tijd die rest zal de aandacht besteed worden aan haar.

EK Triathlon Athlone

EK Triathlon 2010, Athlone Ierland
De reis naar Ierland op 30 juni is relaxed. Inchecken in Eindhoven geen gezeur over gewicht fietskoffer en binnen negentig minuten ben je in Dublin. In de huurauto is het bij elke rotonde wel even wennen aan dat links rijden. Gelukkig waarschuwt Saskia me op tijd. De autobanen zijn super (met dank aan de Europese Unie). De binnenwegen die met drie of meer cijfers aangeduid worden zijn, erg, smal.
We hebben geboekt bij een fantastisch Bed & Breakfast bij Liz en Richard Collins aan de oever van Lough Ree. Op een 17 km van Athlone. Dit oude landhuis staat in een omgeving die de rijke historie van Ierland ademt. Bij het hardlopen over het immense terrein stuit ik op kasteelmuren van 1200 NC en de restanten van een oude windmolen. De Kelten, Vikingen en andere ruige mannen en vrouwen hebben hier rondgelopen en ik had niet verbaast opgekeken als ik er één tegen was gekomen. De confrontatie met levende dieren blijft beperkt tot koeien, schapen en ezels.
De volgende dag gaan we na een heerlijk Engels ontbijt naar Athlone. Een leuke stad. Terwijl Saskia kan shoppen verken ik met Corine Nelen en haar vriend Joost het fiets- en loopparkoers. Het fietsparkoers staat met stip genoteerd in de lijst van saaiste parkoersen. De eerste 6 km bestaat nog uit wat bochten, rotonde’s en enkele bumps. Daarna wordt 14 km lang een matig geasfalteerde autobaan waarover we heen en terug rijden. De wind staat pal op kop en er zit een hoogteverschil in van 147 meter. Stijgingspercentage van 2-3% is iets voor de machtrijders. Ondanks de saaiheid ligt dit parkoers me wel. Ik hoop dat we zondag de wind ook zo hebben want de fietsbenen voelen goed.
Het lopen bestaat uit vier ronden met een aanloopstuk. Model krakeling. Maar wel eentje met een behoorlijke daling die me, op basis van mijn huidige blessure niet licht. De strategie zondag is dan maar hard zwemmen en fietsen en kijken waar het schip strand bij het lopen.
In de volgende dagen spelen we de toerist. Bekijken wat historische plekjes rond Gallway en duiken, terwijl het in Nederland 35 graden is, af en toe weg voor een pittige Ierse regenbui. We gaan steeds meer van dit land en de vriendelijke bewoners houden. Ruimte, groen, vergezichten, weinig optische stress.
Zaterdag de junioren en dames wedstrijd bekeken en genoten van het gemak waarmee Neiske Becks zwemt en fietst. Helaas kon ze door een krampaanval in haar buik haar race niet voortzetten. Maar we voorspellen een grote toekomst voor deze dame.
Zondag al vroeg uit de veren. De fiets moet om 06.30 ingeleverd worden. Het regent en stormt als een jekko. Dat wordt afzien voor publiek en deelnemers. Er mag niet met dichte wielen gefietst worden en de organisatie heeft, zo flexibel als zij is, snel wat fietsenzaken opgetrommeld die de deelnemers normale wielen leveren. De briefing vind buiten plaats en is door de stromende regen en de storm niet te verstaan. Een uur voor de start van de wave van onze leeftijdsgroep loop ik al lekker in mijn wetsuit en ik twijfel zelfs of ik er niet mee zal gaan fietsen ;-)
Zwemstart vanuit het water. Met 90 mannen tussen de 40 en de 49 jaar sprinten we weg. Ik ben naast wat mindere zwemgoden gaan liggen zodat ik alle ruimte heb. Deze taktiek werkt zo goed dat ik binnen 50 m op kop lig van het hele veld. Na 300m wordt ik ingehaald door een eenzame zwemmer. Voorzichtig probeer ik mee te gaan, maar hij gaat me te hard. In 19’40” sta ik als tweede weer op het poton. Het parc fermé ligt op een %^**) eind lopen. Wissel verloopt goed en vier mannen die in mijn voeten zaten met het zwemmen staan nog te klungelen als ik aan het fietsen ben. Was het vorige week in Stiens nog zoeken naar het juiste fietsritme hier zit ik direct in mijn tempo. De storm staat pal op kop, ideaal voor de FFWD wielcombinatie van een 6cm hoge velg voor en een 9cm hoge velg achter. De rotonden en de voetgangersoversteekplaatsen worden met de grootste voorzichtigheid genomen. De regen komt zo hard naar beneden dat ik het gevoel heb om constant te aquaplannen. Na 30 km krijg ik tot mijn verbazing een zwitser over me heen. Dit fietsbeest ramt met de wind mee een dikke 60 in het uur. Ik volg hem op gepaste afstand. Te dicht erop, zelfs de reglementaire 10 m, betekent fietsen in een watergordijn. Gezamenlijk gaan we het parc fermé in. Snelle wissel (indien er een medaille beschikbaar gesteld werd voor de wissels had ik kans gemaakt) en ik duik als eerste het loopparkoers op. Zo goed als het zwemmen en fiestsen ging zo slecht gaat het lopen. In de beleving van de wedstrijd levert dit in eerste instantie een balen reactie op. Anderzijds is de vooruitgang nu 7 weken na het ongeval buiten verwachting en moeten de progressies benoemd worden. Na 10 km worstelen in een van de slechtste looptijden van de agegroup kom ik over de finish. Daar staat een Zwitser en een Brit me op te wachten en feliciteren me met de derde plek. Ik geloof het niet en kan pas enkele uren na verificatie op internet zien dat het idd een bronzen plak geworden is. Dit geeft wel een dubbel gevoel. De afsluitende loopronde was waardeloos, maar de marge na het zwemmen en fietsen was icm het uitvallen van een aantal podiumkandidaten groot genoeg om als derde te finishen.
’s Middags nog de elitemannen bekeken. Wat lopen deze mannen hard. Ongelofelijk om te zien met welk gemak Brownlee van Gomze wegloopt en in de laatste 500 meter het publiek bedankt.
's Avonds vind de prijsuitreiking plaats, deze verloopt bij de agegroupers in een razend tempo en vergezeld van een stevige beat. Stijf en stram haal ik mijn bronzen medaille op.

De aankomende week lekker gas terug nemen om daarna wat meer accent op het loopherstel en mountainbiken te richten. De geplande deelname aan de Xterra France is vanwege een wachtlijst geen optie, daarom 11 juli deelnemen aan een mtbmarathon in Thalfang (Dld).

Triathlon Stiens

Fryslân Boppe!
De laatste week in voorbereiding op de EK Athlone wordt afgesloten met mij eerste kwartje van het seizoen. De laatste weken gaat het steeds beter dus benieuwd waar het schip in het hoge noorden strand.
Deze wedstrijd is tevens het Noordelijk Kampioenschap Triathlon. Hierdoor wat sterke kleppers zoals Henk Jan Dolsma , Mark Oude Bennink en Stefan van der Pal aan de start. Klokslag 13.00 uur duiken we het heerlijke water (20+ graden) in. Mark gaat er als een bezetene vandoor. Na driehonderd meter lig ik achter Henk Jan derde in het zwemveld. Leuk zwemmen mensen op de brug, koeien in het weiland en fantastisch weer. Na 12’38” stap ik tevreden als derde uit het water. Wissel gaat moeizaam en kostbare seconden gaan verloren. De eerste kilometers gaan moeizaam, wel loop ik op Henk Jan en Mark in. Na 6 km de aansluiting bij Henk Jan. Het tempo licht me te laag en ik besluit op zijn Stijn de Volder’s erop en erover te gaan. Ik moet wel deze jonge noordelingen zijn veel sterkere lopers (net zoals de meeste van de deelnemers).Mijn huidige looptempo is van het niveau van een Surninaamse slak dus het moet gebeuren met het fietsen . Henk Jan gaat mee in mijn tempo en neemt, reglementair, zelfs over. Hij heeft er ook belang bij dat Mark op afstand van hem komt.

Het fietsparkoers is leuk en voert ons door Stiens als in een criterium maar ook door de velden en zelfs over boerenerven. De weilanden liggen er goed bij en de Friese koeien staan vol bewondering te kijken naar al het fietsverkeer wat door hun leefomgeving heen dendert. Niet alleen de koeien maar ook complete Friese gezinnen hebben hun plekje in de berm gevonden en moedigen ons aan. Dit is genieten en Fryslan Boppe speelt door mijn hoofd.
In de laatste ronde moet Henk Jan loslaten en ik kan met een voorsprong van 30” beginnen de lange laatste lijdensweg. De eerste meters willen nog maar dan begint de ellende, linkerbeen gaat weer wat zwabberen en gezien het stoepje op en af parkoers is dat verre van ideaal. De achtervolgers komen al snel over me heen. Het lopen wordt een gevecht tegen mezelf. Conditioneel niets aan de hand, maar coördinatief een ramp. Gelukkig na 4 ronden van 2,7 km mag ik als derde overall (op gepaste afstand van Henk Jan en Mark) en eerste master finishen.

Tevreden over zwem- en fietsvorm de loopvorm is echter nog ver te zoeken. Volgende week Athlone maar eens kijken hoe het daar gaat tegen mannen van eigen leeftijd.

Uitslag:
TRIATHLON STIENS
HEREN KWART ------------------------
1 Henk-Jan Dolsma 1:56:11
2 Mark Oude Bennink 1:56:26
3 Johan Neevel 1:59:57 H40
4 Stefan van der Pal 2:00:59
5 Samme Steenstra 2:02:21 H40

Progressie met sprongen

Het gaat de goede kant op met de trainingen en de resultaten van de trainingswedstrijden. Dit geeft de burger weer moed.
Afgelopen week was een weekje waar de progressie weer te meten viel. Woensdagavond gestart bij de sprinttriathlon van Balkbrug (500 z, 25 f, 5 l) Een gezellige laagdrempelige triathlon. Samen met clubgenoten Geert Jan Vos en Peter van Grootheest op de fiets naar Balkbrug. Wind was er vollop en we hadden die behoorlijk tegen. Op zich prima want dan zouden we die op weg naar huis mee hebben. Zwemmen ging makkelijk (lekker in de voeten van Peter) en na 6'15" stonden we weer op de kant. Toen de fiets op. Snelle wissel en als eerste aan het fietsen. Tempo lekker door kunnen rijden en de teller tikte zelfs met de wind tegen 38 in het uur en 310 watt aan. Wind mee op een weg van oude waaltjes die niet goed neergelegd waren was niet goed voor een hoog gemiddelde. Uiteindelijk net boven de 40 in het uur kunnen rijden (vorig jaar reed ik een minuutje sneller, dus zeker niet ontevreden). Dan het lopen de eerste 2,5 km gaan best lekker. Wat coördinatieprobleempjes met het linkerbeen. Ik moet tijdens het lopen aan Gerard Kempers denken, hij had een zwabberbeen...... Tweede rondje gaan wat moeizamer maar technisch blijft het redelijk. In de laatste 150 meter komt de loper van de Trio triathlonteam me voorbij gerend. Ik laat hem lekker lopen. Bij de solo's ruim eerste. Het finishen is al een overwinning op zich en met een tijd die al met al 2minuut langzamer is dan vorig jaar ben ik zeer tevreden.
De weg terug verloopt met windkracht 5 in het ruggetje en zonnetje van rechts prima.
Zaterdag afgereisd naar Vriezenveen voor de Kanaalrace. Voor de triatleten is er een aparte startserie. Met 15 personen worden wij, netjes in wetsuit, losgelaten in het redelijk warme kanaal. De natuurelementen zijn hier wederom de grootste concurrent. Harde wind op de kop en daarmee gepaard gaande korte hoge golfslag. De eerste 500 meter liggen we met drie man bijeen. Ik heb geen zin om de golven te breken voor de anderen. Dus laat me even afzakken. Het tempo wordt me te laag en ik besluit een korte sprint te maken en kijk wel of ze mee komen. Dit gaat goed en na een kilometer is de voorsprong al lekker. Nu kan ik me weer richten op het trotseren van de golven en een hoge ademhaling. In mijn hoofd ben ik al bezig met de NK Crosstriathlon van Kijkduin en hoop op een stevige wind en lastige golven. Al zwemmend in een recht kanaal en een zeer beperkt zichtspunt bestaande uit veenwater, houte beschoeing, af een toe een woning ben ik blij dat ik maar 3,8 km hoef te zwemmen en niet de 10 km.

De laatste kilometer wordt gelukkig weer wat aantrekkelijker. Eerst de vette walm van een frietkraam dan een boot, een brug, toeschouwers en op naar de laatste 600 meter en de race zit erop.
Uitslag triatleten:
1 3,8 km Johan Neevel Wezep 0.54.35,57
2 3,8 km Stefan Paalman Holten 0.58.02,32
3 3,8 km Willem Schreurs Hengelo 0.59.54,86


Tijd van 54'35" minuten was aanzienlijk langzamer dan de 50 minuten van twee jaar geleden (maar toen geen wind en ging voor de tijd). 'smiddags lekker nog mijn eerste tien kilometer sinds mei gelopen voelde goed aan. Op naar Athlone.

Offroadtriathlon Vlaardingen: uitstappen met beleid

Uitstappen in een wedstrijd maar met het gevoel van een overwinning dat was het resultaat van deelname aan de offroadtriathlon van Vlaardingen.
De afgelopen week was het herstel goed. Zwemmen ging al als een speer en na de 6 km van donderdag kon de streep onder de revalidatie bij het zwemmen gezet worden. Fietsen ging ook steeds beter, het is nu werken aan de laatste 20%. Het lopen was afgelopen maandag beroerd maar in de training van vrijdag gingen de zes kilometer al vijf minuten sneller. Deze progressie, zonder nareactie, was ook de motivatie om weer eens een offroadtriathlon te doen.
Vlaardingen heb in 2005 voor het laatst gedaan. Daarna kwam het door allerlei omstandigheden er niet meer van. Dus om een mooie gelegenheid om na bijna vijf weken therapeutisch bewegen eens een wedstrijdprikkel te ontvangen en nog belangrijker kijken wat de reactie van het lichaam is.

Het weer was goed en na een verkenning van het hobbelparkoers besloten om niet te hard te fietsen en proberen één rondje van vier kilometer te lopen. Wel spijt dat ik de fully niet meegenomen had ;-(

Het zwemmen ging door, eigen schuld, chaotisch. Startsnelheid was door het vele zwemwerk van de afgelopen week ver te zoeken. Pas na 200 m lag ik vrij en kon als eerste de boei ronden. Achter mij lag Carlo v/d Bergh. Onder de A20, zwemwater, was het keerpunt. Echter toen ik onder de brug doorzwom sloeg de twijfel toe. Moest er nu gerond worden om de boot of direct bij het bruggenhoofd rechtsaf?? Had ik maar wat beter opgelet bij de briefing. Dit ondertussen overpijnzend eens een blik naar achteren geworpen en ja hoor ik lig weer achter. Snel terugzwemmen en proberen de schade te beperken. Na 600 meter lig ik weer op kop en weet dit, met wat botsingen met boei en tegenliggers, vol te houden. Met een tijdje net boven de 13'het water uit en voorzichtig het parc fermé in hobbelen. Wissel gaat op zijn egeltjes, voorzichtig maar goed. Carlo duikt ondertussen in mijn wiel en zal dit 20 km trouw volhouden. Na een tien minuten duikt Rorik Schouten in ons wiel komt even op adem en geeft een dot gas en zien we pas bij de finish weer terug. Hij is in vorm. Fietsen gaat in de tweede ronde beter en ik besluit om toch de loopschoenen maar te gaan gebruiken.
Als tweede, op ruime achterstand van Rorik, het parc fermé in. Apart geen wedstrijdspanning, nu al tevreden en ga bijna fluitend beginnen met het lopen. Dit gaat goed en ik laat netjes mijn medesporters voorbij gaan. Na 4 km relatief goed lopen (tempo laag) stap ik voldaan uit de wedstrijd.
Geen spierpijn en nog belangrijker een minimale nareactie in het heup- en ruggebied.

Planning gewijzigd; geen EK Crosstriathlon

Om met de deur in huis te vallen. Dit jaar geen deelname aan de EK Crosstriathlon. De gevolgen van de valpartij spelen nog behoorlijk parten. Aangepast trainen is sinds enkele weken het motto. Op zich zit er verbetering in en zwemmen en fietsen gaat tot 70% intensiteir redelijk pijnvrij. Lopen, zelfs op een stevig tempo wandelen is nog geen optie.
Vorige week intensief behandeld door Ortho Manueel therapeut en sportarts Wolter Kluivers uit Enschede. Deze behandelingen hebben effect maar het lichaam heeft zijn tijd nodig om alles weer in het gareel te brengen.
Voor de wedstrijdplanning betekent dit dat ik probeer deel te nemen aan de crosstriathlon in Vlaardingen. Daarna, met nog vijf weken te gaan, de EK OD in Athlone als eerste wapenfeit noteren.
Nu 'lekker' revalideren en zien hoe het seizoen gaat verlopen.

Aangepast trainen en Trisuit 2010

De 'voordelen'van aangepast trainen is dat er wat meer tijd is om de webblog bij te houden.
Na twee dagen Ibubrofen en paracetemol en als aangeschoten wild bewegen vanmorgen vroeg toch maar het zwembad in. Wond is mooi dicht en de zwellingen worden steeds minder. Echter het bewegen in het water viel tegen. Als alternatief voor de zijwaartse ademhaling met een snorkel gezwommen. Nadeel van borstcrawl zwemmen met een snorkel is dat je in-uitademt via een opening van 2 cm. Hierdoor wordt elke vorm van versnelling afgestraft. Voordeel dat je nu veel techniektraining met je kop in het water kunt uitvoeren. Op zijn Cruyfferiaans: 'elk nadeel heeft zijn voordeel' Aansluitend een uur aquajogging. Zodat de teller weer op twee uur bewegen staat. Aankomend weekend de XC wedstrijd in Apeldoorn maar afzeggen, er valt meer te verliezen dan te winnen.
Met nog 5,5 week te gaan tot de EK Cross komen niet trainbare dagen altijd verkeerd uit.

Kleding voor de wedstrijdseizoen 2010 is klaar. Vanwege aanpassingen ITU moest er op het laatst nog wat toegevoegd en veplaatst worden. Maar het resultaat mag er weer zijn. Voor de liefhebbers het gaat om de Sailfish Trisuit Worldcup

Snelheid en Stilliggen

Zondag 9 mei met de mannen& vrouwen van TV Triade deelgenomen aan de UT Triathlon in Enschede. De ochtend begon berekoud met temperaturen onder de 10 graden.
Het principe is simpel. Ochtendsessie individueel met 1/16 triathlon. De tijden van de teamgenoten worden opgeteld en op basis daarvan de startvolgorde voor de middagteamsessie waarin een 1/8 teamtriathlon gedaan moet worden.
Al met al een dagje FULL SPEED of zoals mijn wielsponsor luidt: FAST FORWARD
Het Triade 1 team bestond uit de volgende kleppers: Rene Poppe, Geert Jan Vos en Sebastiaan v/d Berg. Allemaal mannen die het klappen van de (triathlon)zweep kennen.
Aan mij de eer om als eerste te starten. Het zwemmen waarbij ik niet echt warm werd ging niet snel genoeg, niet over nadenken en op naar het parc fermé. Helaas verkeerde pad ingeslagen en al rennend hopen op een gaatje tussen de stallingen waardoor ik naar mijn fiets kon komen. Dit kost tijd en dat is bij een sprintje net het belangrijkste. Maar goed triathlon bestaat uit vier onderdelen en de wissel is bij zo'n sprint superbelangrijk!. Op de fiets snel proberen in een ritme te komen. Dat valt tegen. Hart klopt boven in je keel en geen flauw idee hoelang het oude lichaam dit volhoudt. Na 2 rondjes weer van de fiets en schoenen in en knallen in de afsluitende 2 km lopen. Dit ging voor de tijd van de ochtend goed. Hiermee gedeeld 3e bij de H40.
Sebastiaan en Geert Jan draaiden een goede wedstrijd en kwamen voor de grote massa binnen. Het was de beurt aan Rene. Echter na een halve ronde fietsen staat Rene met een lekke voorband. Terug naar het parc ferme en met wat creatief wisselwerk met ruim 13 minuten vertraging weer onderweg. Hierdoor net geen laatste plek en straftijd. Wel klasse van hem om het hoofd koel te houden en de wedstrijd alsnog op te pakken.
Triade 1 stond hierdoor wat verder naar achteren in het klassement dan dat we zelf gehoopt hadden. Maar goed podiumkandidaten waren we niet maar wel ambitieus voor een top 20 klassering.
Daarom moest er in de middag als team maar gas gegeven worden. Na één ronde fietsen gaf Geert Jan af en mochten we met z'n drieen de klus klaren. Dit ging op basis van de mogelijkheden prima en we schoven met een 21 plek uit de middagserie netjes op naar het voorste deel van de uitslag.
Naast intensief bezig zijn was het ook een supergezellige dag.
Maandagmorgen al vroeg het zwembad in voor de techniektraining. 's avonds staat met de MTB ook een techniektraining op programma. Helaas verliep dit iets anders dan gepland. Bij de oefening volgen in drietallen kwam mijn voorwiel in één groot gat terecht wat ik niet zag. Hierdoor een lancering met een frontale val op mijn rug. Helaas mijn reparatietool in twee wervels terecht gekomen. Gevolg van de val: enkele minuten geen gevoel meer in de benen en extreme pijn in gebied boven het bekken. Dankzij kordaat optreden van Rob en Jeroen waren de ambulance en Saskia snel ter plaatse. Na onderzoek in het Sophiaziekenhuis bleek gelukkig dat er geen sprake is van breuk of een kapot orgaan. Wel de nodige kneuzingen en afdruk van de nodige tooltjes op mijn rug. Met de nodige pijnstillers en spierverslappers de aankomende dagen rustig bewegen en vanaf vrijdag voorzichtig een vorm van training oppakken. Overigens is het gezien het slechte en koude weer dan ook even niet erg om een paar dagen te revalideren.

MTB Operation Dessert Storm op de Havelterberg

De laatste zware trainingsweek werd op gevarieerde wijze afgesloten. Eerst een tweetal dagen de heuvels rondom Echternach onveilig gemaakt met de racefiets. Voor Sailfish mocht ik een aantal uurtjes in het zwembad van Ettelbruck staan om wat promotiewerkzaamheden te doen. Hierdoor de kans om het nuttige met het aangename te combineren. Benen voelden goed aan en het was gelet op de mooie omgeving en een aangename temperatuur dan ook moeilijk om niet te hard te gaan. Vrijdag daarom lekker met de grote plaat rondgedraaid en zaterdagmorgen lekker met 100 omwentelingen rondtrappen. Daarna vlot terug naar Nederland. De reis tot aan Nijmegen gaat voorspoedig. Hier even moeders, die al een aantal weken vaste gast is van het UMC, bezoeken om daarna maar proberen Nijmegen uit te komen want de N325 ligt weer eens op de schop. Van Nijmegen naar Wezep ging bijna net zo snel als Luxemburg- Nijmegen. Zondag afgereisd naar Havelterberg om daar stof te gaan happen.
De XC wedstrijd op de Havelterberg is altijd een zware wedstrijd. Het parkoers is gevarieerd en biedt, zeker in de wedstrijd, weinig herstelmogelijkheden. In de week voorafgaand aan de wedstrijd hebben zware tanks het terrein nog eens lekker omgeploegd. Mijn ‘geheime’wapen voor deze tankbaan was de Endorfin Fully.Deze bike wil ik op de EK in Myjava rijden dus ik kies ervoor om wat wedstrijden te gebruiken om te wennen aan deze fully. Omdat er sinds mijn deelname aan Berlicum al weer enkele Nationale wedstrijden geweest zijn mag ik als 69ste van de 134 Masters 40+ opstellen. Op deze omloop is een goede startpositie van belang. Zeker omdat er al vrij snel na de start een smal bereidbaar pad komt dat overgaat in de zandbak. Mijn start is slecht en ik verlies al snel plekken ipv naar voren te rijden. Geen paniek en na tien minuten koers kan de gaskraan open en kan me van plek 76 naar 43 rijden. Iedere ronde pak ik wat plaatsen. De keuze van de fully is op de boomwortel stukken ideaal, op de zandpassages helaas wat minder. In de laatste twee rondes rijd ik in de top 30. Benen zijn na de lange weken niet optimaal meer, maar ik zie dat dit bij de deelnemers voor me ook zo is. Door de gretigheid om snel naar voren te komen maak ik wat stuurfouten en verlies een hoop energie bij de terugkom acties. Uiteindelijk als 25ste over de meet.


Aankomende week lekker een rustweek en dan in voorbereiding op de EK Crosstriathlon.

Zwemloop Almere en Mc Donalds

Zo af en toe heb je behoefte om te weten hoe de beentjes en armen erbij staan. De zwemloop in Almere (onderdeel van het TVA circuit) is dan een mooi moment om de test uit te voeren. Goede vrijdag vanwege het mooie (lees droog) weer nog een zeer lange zwem en fietstraining kunnen maken. Zaterdagmorgen de bossen met de mtb ingedoken en met een lichte voorvermoeidheid op weg naar Almere. Tijdens de rit teisterden de weergoden de auto en de temperatuur zagen we dalen van 9 naar 5 graad.
Het zwemmen was een goed verwarmd 25 m bad. De oude mannen/vrouwen voor de lange afstand mochten de spits afijten. Snel in de baan wat afspraken gemaakt ten aanzien van de zwemstart. Met op papier de snelste zwemtijd mocht ik starten met in mijn voeten Frank Veldman en Frank Heldoorn (een jonge master ;-). Ik opende met reserve maar tot mijn schrik zag ik dat we met z'n drieen op het keerpunt afgingen. Dus toen 75m gas gegeven zodat er weer wat ruimte in het bad kwam. Na 300m de eerste inhalen daarna werd het een beetje chaotisch. Ik zag vanuit mijn ooghoeken een jurylid druk gebarend en fluitend meelopen. Bleek dat ik een baan niet links keren mag omdat ik dan andere hinder??? (volgens mij was ik aan het inhalen en tik de mensen netjes tegen de benen om aan te geven dat ik aan het inhalen ben). Het is dat het 2 april was anders was het de beste 1 april grap geweest. Ondertussen was mijn trisuit ook nog open gegaan zodat het nog ruim 400 m water scheppen werd. Uiteindelijk rond de 12'50" het water uit en op naar de schoenen. Met een snelle wissel na 13'30" het glibberige parkoers op, waar ondertussen de zon flink scheen. De eerste 2,5 km liepen te makkelijk, ik was al bang voor de klap in de tweede ronde. Inderdaad verloor ik daar 30" op de twee achtervolgende Frank's . Gelukkig in de derde en vierde ronde nog wat gas kunnen geven en met 50'40" mijn eerste zwemloop bij de masters gewonnen.
In de navolgende seniorenserie bleef het er nog een tijdje om spannen of mijn eindtijd ook de snelste was. Uiteindelijk was het Tjardo Visser die met een flinke eindsprint nog onder de tijd dook.

Dan de titeltekst Mc Donalds: het is een goede traditie om na een geslaagde wedstrijd de Mc te bezoeken. Saskia als ik duiken dan ongeneerd op de junkfood. Gelukkig zagen we triathlongoeroe Frank Heldoorn zijn kinderen ook trakteren.......

Trainingstage op Gran Canaria

Na een stevige geseling van training, stormachtige wind (hoge velgen zijn dan niet leuk) en enkele buien dacht ik met weemoed terug aan vorige week. Ruim een week van de luxe mogen genieten om me niet druk te maken over de hoeveelheid aan te trekken kledingstukken tijdens het fietsen en lopen. Dit gebeurde op het mooie eiland Gran Canaria waar ik samen met Bert Flier een trainingstage begleide voor een twintigtal enthousiaste en gezellige triatleten.

We zaten in het fantastische bikehotel Gloria Palace (San Augustin). Weg van de drukte van Playa des Ingles maar op wandelafstand van het strand. Acht dagen lang een gevarieerd programma van core stability, thema avonden, zwemmen (zee en zwembad), lopen op het strand, atletiekbaan of het park en natuurlijk veel fietsen. Naast de rustige duurtrainingen werden de energiesystemen van deelnemers en begeleiding geprikkeld met intensieve combinatietrainingen en een afsluitende driekamp. De basis voor een goed seizoen is bij alle deelnemers neergelegd.

MTB wedstrijd Berlicum

De laatste week slecht getraind. Trainingen die niet echt lopen. Herstel niet goed, zere benen, etc. kortom dippie. Daarnaast ook hard toe aan de zon van Gran Canaria. Maar voordat er gevlogen mag worden met de grote vogel moest er eerst nog eens gekeken worden hoe het in de aftrap van het Nederlandse MTB seizoen zou gaan.
In Berlicum vind traditiegetrouw de aftrap van het MTB seizoen plaats. Samen met triaingsmaatje Rico op weg naar het Brabantse land. Waar zowel bij de masters als bij de veteranen ruim 120 mannen aan de start staan te trappelen. Veel oude bekenden, natuurlijk heeft niemand de afgelopen winter kunnen trainen. Druk op het werk, slecht weer, blessure maar wel allemaal afgetrainde kopjes.

Ik mag in de middenmoot starten. De eerste bochten zijn duwen, trekken, voetje aan de vloer, handje aan de tegenstander en intervallen. Niet direct mijn stijl, maar ik pas me snel aan en van plek 62 rijd ik binnen één ronde door naar de 31ste stek. Voor de persoonlijke beleving was het prettig om te merken dat op de rechte stukken de macht goed was. Bochtentechniek moet nog aan gewerkt worden.
Na drie ronden doorkunnen stormen naar de top 20, waar ik me tot het eind van de wedstrijd in kan handhaven. Ondanks een wat stijve onderrug een zeer tevreden gevoel. Helaas kan er vanwege de drukke sportkalender niet teveel deelgenomen worden aan de mtb wedstrijdjes. Uitslagen

Rondje teveel bij de Cross Run Bike Run in Wierden

Zonnetje lichte wind en enkele graden onder nul. De ideale omstandigheden voor een Crossduathlon. De auto ruim voor Nijverdal geparkeerd en met het rugzakje de laatste kilometers naar Wierden gefietst. Parkoers is simpel en snel. Wel veel rondjes maken. 4 ronden lopen- 6 ronden mountainbiken en daarna 2 ronden lopen.
Aan de start ondermeer oud olympia ganger Gert Jan Liefers en enkele andere gerenommeerde hardlopers. Vanaf het startschot gaat het direct hard. Te hard voor mij dus in een stevig eigen tempo doorgelopen om met gepaste afstand als 10e te beginnen aan het mountainbiken. Het gaat lekker en binnen vier ronden lig ik al op een 4e plek. Ik ben te geconcentreerd bezig met de inhaalrace zodat de twijfel opeens toeslaat: ‘ben ik klaar of moet ik nog een rondje?’. Je bent als atleet zelf verantwoordelijk voor het tellen maar voor de zekerheid bij het parc ferme de vraag gesteld: kan ik beginnen met lopen. Ik mocht nog niet wisselen dus in een splitsecond weer het stuur recht en een rondje erbij. Tot mijn verbazing zie ik tijdens het fietsen al mensen op het loopparkoers, dus vanuit wedstrijdperspectief is het afgelopen. Omdat het toch nergens om gaat maar lekker doorgetrapt en zonder al teveel verval de 7e ronde afgemaakt. Het lopen consequent doorgevoerd met een rondje extra zodat er uiteindelijk precies 1 uur en 30 minuten op intensief niveau gesport werd.






Voor de volgende keer maar een rondeteller op mijn fiets zetten;-)

Bunkercross Olst ipv Crossuathlon Waalwijk

De afgelopen week rustweek gehad en de opzet was om bij de Crossduathlon van Waalwijk een trainingsprikkel te krijgen voor het aankomende opbouwblok. De weersverwachtingen waren niet al te gunstig en zondagmorgen denderde de regen al op het slaapkamerraam. Snel even een afweging maken: 150 km autorijden om in de modder te mogen glijden en dan weer 150 km terug. Aangezien het nog een lang seizoen gaat worden en er de aankomende weken nog voldoende in de modder en regen getraind kan worden zeer snel de knop omgezet om niet te starten.
De prikkel daarom maar wat dichter bij huis gezocht. Direct na een extensieve zwemtraining doorgereden naar Olst voor de bunkercross. Een crossloop van 10 km. Door de opdooi en regen een zwaar parkoers. Ter indicatie de eerste drie lopers finishen normaliter binnen de 35' maar zaten nu rond de 40'. Hartfrequentie kon makkelijk boven het omslagpunt gehouden worden en na ruim 42' als 7e overall en 2e H40 over de finish heen gegleden.
Tijdens de loop konden we het net droog houden, in de auto kwam de regen al weer naar beneden gedenderd. Het uitfietsen binnen op de Taxc gedaan terwijl de mannen in Kuurne-Brussel- Kuurne af zaten te zien in de regen en storm. Met Bobbie Traksel als slimste afmaker in een race waarin de Nederlanders domineerden.
Overigens op Sporza genoten van het commentaar over de wijze waarop een aantal vastgeroeste wielrenners met hun voedsel omgaan. Cervello, die miljoenen investeert in het perfectioneren van hun wielerploeg, geeft haar renners in de laatste 7 km vaste reepjes met chocolade omdat ze een hongerklop hebben...... Er valt op dat terrein nog wel wat te verbeteren.

Trainingsupdate

De laatste weken weer de nodige uren aan het maken in voorbereiding op het nieuwe seizoen. Door de belabberde weersomstandigheden gaat dit zeer fragmentarisch. Alles wat aan lange duurtrainingen gepland staat wordt in een heerlijk verwarmd zwembad of lopend afgewerkt.

De trainingen op de fietsen beperken zich tot maximaal 3 uur in de koude buitenlucht. Op zich is de koude nog niet eens zo erg, maar de regen, hagel of sneeuw en de gladde wegen maken het fietsen lastig. Het bos ingaan is spelen met je botten. Afgelopen weekend denderde er weer een lading wit strooigoed uit de lucht. Dat is nu al het 9e weekend waarin die zooi valt en van invloed zijn op de permanente ijsplateaus in het bos. Daarnaast is de materiaalslijtage nog nooit zo groot geweest. Twee kettingen, pion, vier lekke banden (ondanks FRM Smurrie), setje RR en de nodige handschoenen. Ik weet nu wel wat de beste hand- en overschoenen zijn.

De positieve lichtpunten waren deze week gelukkig wel te vinden. Zo kon ik dinsdagmiddag weer eens lekker met het tijdritmonster op de weg. Het gevoel van “een jonge veulen voor het eerst in de wei” in combinatie met een waterig zonnetje, droge weg en een lekkere rugwind maakten het weer mogelijk dat er met 50 km/u over de dijk gereden werd (voor de liefhebber dit icm 307 watt en Hf 158). Voor de balans windje tegen met dezelfde wattage en hartslag net 33km/u . Een dagje later kon ik mijn nieuwe stadsfiets ophalen bij v/d Put in Wezep. Coole retobike. Saskia met de auto mee zodat ik naar huis terug kon lopen. Het bos was nog steeds een zooitje. Het was een mix van slush Ice, modder en strakke ijsplateaus. Dus ideaal voor een gevarieerde looptechniek training. In de 8 km bosworsteling geen moment alleen geweest. Buizerds die me als prooi aanschouwen en in totaal 10 reeën die me met verbazing aanschouwen om daarna met speels gemak over het gladde bospad tussen de bomen verdwijnen. Dit zijn de momenten waarop je geniet en je gelukkig mag prijzen om te kunnen sporten.

De planning voor het aankomende seizoen is gereed en biedt vanwege piek in de zomer en najaar genoeg ruimte om me geen zorgen te maken over ‘het wel of niet op tijd in vorm zijn’. Accenten op de EK (Crosstriathlon en OD) en WK (OD en Xterra).
Aankomende periode met wat Crossduathlon (Waalwijk en Wierden) en enkele MTBwedstrijden wat snelheidswerk doen. Daarna een ruime week een trainingstage onder de zon van Gran Canaria uitvoeren.

Brrhh afzien met contrasten

Zo zit je zaterdagochtend bij 20 graden celcius in San Augustin buiten te ontbijten en zo sta je 8 uur later bij -2 graden celcius ter hoogte van Nijmegen uit te leggen aan een politieagent in een onopvallende auto waarom je zo hard reed. Gelukkig niet mijn roze kaartje in te leveren maar wel een behoorlijke financiële aderlating. Laten we maar zeggen: eigen schuld, dikke bult .




Wel een heerlijke trainingsweek gehad. Goed getraind, conditioneel alles op orde. Normaal gesproken heb ik in dergelijke trainingsweken een aantal slechte dagen (lage pols, geen macht meer) Nu kon ik alleen op de laatste dag de mannen van Liquigas en Colnago-CSF Inox niet bijhouden. Trap je met ruim 300 watt en 87 omwentelingen omhoog rijden zij met 60 omwentellingen en met heel wat watt meer langs je heen..... (Gelukkig heb ik ze maar één keer gezien).
Zwemmen in het knusse buitenbad was relaxed. Mijn badgenoten bestonden deze week uit wat nederlandse zwemmasters, Spaanse triathleten, kleine Spaanse dames met een mega knoflooklucht en de Oostenrijkse triathlonprof Markus Ressler.

Het lopen vond 's morgens vroeg op het strand plaats, rond deze tijd (07.30 uur)alleen maar joggers en golfers (beachgolfers wat met name door Chinese dames beoefend werd. Ik bedoel dan niet de wavesurfers).

Voorlopig weer een tweetal maandjes in de koude trainen want 18 maart zitten we voor de trainingstage met Tri-Experience.net weer op Gran Canaria.

Zweten op Gran Canaria

Even een korte update vanaf San Augustin, Gran Canaria.
Terwijl heel West Europa gepaard gaat onder winters weer is het op Gran Canaria heerlijk vertoeven. De nodige fietskilometers op de Endorfin Speed SL zijn ondertussen al gepasseerd. Lopen ´s morgens vroeg omdat het ´s middags te druk op het strand is. Daarbij ook al in open water zonder wetsuit gezwommen.

Door de zon, bergen en het warme weer oppassen dat je niet te gretig wordt. De powertap is in de bergen een ideale partner. Trainingen worden wat gerichter.
Naast de enkele landgenoten,veel Duitsers en Russen die op de weg aan het trainen zijn. Vandaag een Cubaan die voor de IM Lanzarote in het wiel gehad. Zijn 39/23 icm Kuota triframe zijn in de bergen niet een ideale partner dus na 8 km klimmen was het einde oefening voor hem.
Morgen samen met John Oerlemans een lange rit over het eiland. Kijken waar het schip strand.

Teamnieuws 2010

Van september t/m eind november was het per week bijna wisselend wie de fietssponsor van ons Duitse Mountainbiketeam zou worden. Ook al worden de meeste fietsen gemaakt in een fabriekstraat in Taiwan, we hebben met potientiele mtbsponsoren uit Duitsland, Spanje en Denemarken gesproken maar uiteindelijk gaat Endorfin als oude vertrouwde bikesponsor het team weer ondersteunen.

Teamsamenstelling wordt uitgebreid met Silke Schmidt een talentvolle U23 mountainbikster met Olympische deelname mogelijkheden.
De sponsors zijn ondanks de recessie - ook in sportland- uitgebreid. Aankomend jaar mogen we weer op de steun van de volgende sponsoren rekenen:
- Solvis (financiën)

- Endorfin (fietsen en onderdelen)
- Magura (remmen en vering)
- SOG (financiën)
- Sportmarke (financiën)
- FRM (wielen, crankstel)
- Powerbar (sportvoeding)
- Syntace (zadelpennen, sturen, stuurpennen)
- Sockenboy.de (sokken- zweethemden)
- Alpina (helmen-brillen)

Voor de triathlon/offroadtriathlon kan daar:
- New Line (loopkleding);
- Sailfish (wetsuit-zwem-en wedstrijdkleding);
- Adviesburo Bejan;
- Zwembad de Veldkamp, Wezep (zwemwater);
- Race en ATB v/d Put Heerde (onderhoud fietsen)
- Step One, Borne (loopschoenen)

aan toegevoegd worden. Kortom het is voor mij alleen zaak om zo goed mogelijk te PRESTEREN want aan het materiaal/sponsors ligt het niet meer!!!!
-

SPONSORNIEUWS 2010

Net voor de jaarwisseling kon het sponsorcontract met Wim Jansen eigenaar van Adviesburo Bejan en Jansen Sportsmanagment ondertekend worden. Wim Jansen, een sympathieke sportieve Drent met en behoorlijk sportverleden zal mij aankomend jaar ondersteunen bij de weg naar de Wereldkampioenschappen Xterra op Maui 2010.

Adviesburo BEJAN is gespecialiseerd in de bouw- en betontechniek. Het voert inspecties en nadere onderzoeken uit, stelt adviezen op voor betonrenovatie en verzorgt beheer en onderhoud van betonconstructies.
Jansen Sportsmanagment is een sportmarketingbureau dat zich richt op sportieve evenementen in Noord-Nederland en wielerevenementen in Europa.

Inmiddels zijn de nodige ervaringen opgedaan, zo heeft Jansen Event-Sportmanagement aan de wieg gestaan van grote en kleine evenementen zoals o.a. de Zesdaagse van het Noorden. Daarnaast heeft de organisatie in samenwerking met de Gemeente Assen vanaf december 2008 de sportverkiezingen in Assen georganiseerd.
Naast de genoemde diensten kan Jansen Event-Sportmanagement de organisatie verzorgen van onder andere symposia, sportclinics, bedrijfssportdagen en perspresentaties van teams en producten.

Tevens verzorgt Jansen Event-Sportmanagement het technisch en commercieel management van individuele sporters en sportploegen/ teams:
- Metec Wielerploeg
- MTB Team Trek-Brentjens
- MTB Team Bejan Ghost
- management (baan) wielrenners.

De Triathlon en de Offroadtriathlon zijn voor het bedrijf een nieuwe discipline. Wim is tijdens de Crosstriathlon op Ameland enthousiast geworden van de Offroaddiscipline.

2010

Voor iedereen een gezond, sportief, uitdagend en in alle opzichten een prettig 2010!