Fudenas 2008

Seizoensafsluiting op Fuerteventura. Dat betekent een weekje klungelen in Las Playitas (het alternatief voor Club La Santa) en afsluiten met een mountainbikemarathon van 150 km van Noord naar Zuid.

Via Petra Wonisch, Canary-bike.com werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan deze "rit in de woestenij". Maandag al vroeg gevlogen vanaf Düsseldorf-Weeze zodat Saskia en ik om 10.00 uur lokale tijd al ingechekt waren in het superluxe Hotel Cala del Sol. In de loop van de dag kennisgemaakt met wat sympathieke duitsers (ja, die bestaan ook) ondermeer Michi Kalidova en Gerhard Burghardt .

Michi is de gids voor de aankomende dagen. Waarbij we een goede kennismaking hebben met de ondergrond (rotsen, lavasintel en zand) en de loslopende geiten en honden.

De temperatuur is met name 's morgens ideaal. Ritjes van 4-5 uur op de mountainbike op een laag tempo op een autoluwe deel van het eiland (gemm. 10 auto's, 300 geiten en 25 honden op 4 uur biken!).

Op de dag van de wedstrijd 's morgens om 06.00 uur ontbijt. Bidons, gel, liquid magnesium en haribo's inleveren bij Elena en Georg (twee doldwaze sportbegleiders van het Playitas sportteam). Zij dragen er zorg voor dat we op de (zes) verzorgingspunten onze eigen spullen hebben. Super geregeld.

Om 7 uur in een luxe touringbus en dan op naar Corralejo (uiterste Noorden). Een evenementenpark van vergane glorie staan zwaar uitgedoste militairen ons op te wachten. Vanaf nu ligt het lot van de 400 deelnemers in handen van het Infanterie Bataillons Soria 9. Deze mannen zijn logistiek met 500 "vrijwilligers" prima in staat om de deelnemers te ondersteunen. Ter indicatie op elke kruising (ook in de woeste binnenland) staan militairen je de route toe te schreeuwen en wijzen. Verkeerd rijden betekent denk ik een "execution local". Daarnaast rijden er mannen in Humvee achtige voertuigen en vanuit de lucht houden BEL-UH1 helikopters ons in de gaten. Op elke verzorgingspost staan grote koelkasten met water, sportdrank, repen en fruit.

Na een geneutraliseerde rit door Corralejo wordt bij het eerste stofpad de race vrijgegeven. De teller gaat direct naar de 40-45 km/u. Mijn hartslag vliegt ook naar de 180. Het eerste stuk met de wind tegen meegegaan met de kopgroep. Na 8 km deze groep laten lopen en mijn hartslag naar de 160 laten zakken. De eerste dertig kilometer een beetje tussen groepjes doorgefietst. Daarna ter hoogte van Tefia samen met een groep van twee Spanjaarden verder gegaan over de wasbordweg.

De omgeving is door de combinatie van woestheid, bergen en lavavelden indrukwekkend. Zo af en toe komt de piloot van de helikopter op een 10-15 meter boven je vliegen. Steekt zijn duim op en gaat weer. Deze mannen moeten in november naar Afghanistan. Daar zullen ze geen bikers vinden die hun duim opsteken.

Het fenijn van de wedstrijd zit hem in de laatste 50 km. Het stranddeel. Michi had me hier al voor gewaarschuwd. De beide Spanjaarden gaven al aan dat we vanwege La Playa rustig moesten biken. Het tempo ging me eigenlijk te langzaam zodat ik na Tuineje (de plek waar de mensen van de tweedaagse tour overnachten) besloot om mijn eigen tempo maar te gaan rijden. De Spanjaard en een agegrouper uit Duitsland gingen in mijn wiel mee. Bij het strand kwamen de steile klimmen. Dit in combinatie met de tegenwind maakten het zeer zwaar. Mijn maatjes konden helaas niet meer volgen. Ter hoogte van Costa Calma kon ik de ene na de andere snelstarter oprapen. De laatste 30 km waren, ondanks 10 km asfalt, zwaar. Voor de omgeving had ik geen oog meer, ook al passeerden we naturistenstranden, toeristencentra of mooie surfspots. De duinpassages waren lang en zwaar.

Na 5uur 57 minuten mocht ik eindelijk de finish in Morro Jable overgaan. Klassering 8e overall en 3e Veteranos 40. 150 km en 2.200 hm en een gemiddelde temperatuur van 27 graden!

Na afloop van de wedstrijd aan het buffet (Paela en veel bier) en nagenieten van de sfeer en het mooie eiland. Deze marathon is een aanrader!

FOTO's zijn te vinden in het Picassawebalbum: en de hier de

Uitslagen.

Chinees Olympisch Comité

Ondanks dat de EK al weer twee weekjes achter ons ligt kwam dit bericht op de mail binnen:

Home >> News >> World

Triathlon: Double Dutch Delight in Ameland
2008-09-16 12:02:00

The national champions of the Netherlands both managed to become Cross Triathlon European Champions on the island of Ameland in the Netherlands. Ingrid Van Lubek and Rob Barel made it a sweet day for the Dutch, sweeping gold in the elite women’s and men’s contests on Saturday. Barel is no stranger to European success, winning the first four European triathlon championships from 1985 to 1988, and taking silver the next three years from 1989 to 1991.In the women’s race, Polish Olympian Maria Czesnik and Sibylle Matter from Switzerland exited the water almost two minutes ahead of Van Lubek from the Netherlands. She had won the race on Ameland several times and did not panic but started the catch up with the leaders. After only eight kilometres Van Lubek overtook both athletes and stayed ahead for the rest of the race. She was not challenged and cruised to the European title by more than three minutes.Behind her the race for silver was on between Matter, Riika Kelja of Finland and the Dutch Judy van den Berg. Kelja, who had won in Ameland twice before, got close to the other two but could not hold on during the run. The superior cycling skills of Van den Berg brought her to second place, followed by Matter. During the run Matter pulled away from the Dutch athlete to finish second, three minutes behind Van Lubek. Van den Berg followed 19 seconds later to take the bronze. 2008 Ameland ETU Cross Triathlon European Championships1.5km swim, 35 km mountain bike, 12km cross-country runElite Women – Official ResultsGold - Van Lubek, Ingrid (NED) 02:58:04 Silver - Matter, Sibylle (SUI) 03:01:01 Bronze - Van Der Berg, Judy (NED) 03:01:20On the men’s side, the big story was the absence of last year’s gold and silver medallists Eneko and Hector Llanos of Spain, which paved the way for a new champion. Mikko Vastaranta from Finland took the lead during the swim and was closely followed by Tim Dullaart from the Netherlands. Other favourites lost more than two minutes. On the beach the eastern wind was the main enemy for Vastarana and Dullaart as both rode alone. Behind them Barel and Dutch compatriot Johan Neevel worked together, first overtaking Dullaart and after 30 kilometres, they also caught up with Vastaranta. Further back a larger group that included Belgian Paul Embrechts and the Dutch athletes Rorik Schouten and Machiel Ittman also gained on the leader. Vastaranta was the first out of the transition followed directly followed by Barel. Neevel followed at his own pace, finishing as number six. Early in the run Barel slowly ran away from the Fin. Going downhill Vastaranta could not keep up and once they hit the beach, Barel increased his speed, outpacing Vastartanta. After 2 hours, 37 minutes and 40 seconds, Barel, aged 52, became European champion of cross triathlon. Embrechts finished one and a half minutes later followed by Vastaranta another 40 seconds later. Barel later declared that after the swim he did not believe he could catch up with the leaders. But the cycling went very well, also because of the good team work with Neevel.
2008 Ameland ETU Cross Triathlon European Championships1.5km swim, 35 km mountain bike, 12km cross-country runElite Men – Official ResultsGold - Barel, Rob (NED) 02:37:40 Siver - Embrechts, Paul (BEL) 02:39:16 Bronze - Vastaranta, Mikko (FIN) 02:39:59
The bronze medallist from 2007, Ruben Bravo from Spain, left the water in sixth place but the cycling was too much for him. With no support on the beach he spend all his energy and withdrew from the race.The European championships are part of the annual Tri-Ambla race. This year more than 500 athletes, including 80 children, competed against each other and the elements on the Island Ameland, an island of natural beauty in the Wadden Sea.For the under23 field, the Dutchman Dullaart stayed in front for a long time, even being number two overall until late in the biking stages. He finished in fourth place in the under23 category and 12th overall. Slovakian Peter Mosny became under23 champion. After a poor swim, the winter triathlon specialist showed his superb mountain bike skills and had enough energy left for the run. He was followed by Dutch athletes Lesley Derks who took the silver and Sven Strijk in third place.The weather made for a special event on Ameland. The Eastern wind created a choppy sea which presented quite a challenge for the athletes.
(Credit: ITU)
Related Story
Triathlon: German Sweep in Vienna(09-16 12:00)
Wheelchair Tennis Review: End with Japan, Netherlands and France win(09-15 20:15)
Netherlands get first win of tournament against China(09-12 14:55)
Sitting Volleyball Day 6 Preview: Semis open with Netherlands vs. US(09-11 17:10)
Copyright © 2003 - 2008 Chinese Olympic Committee. All rights reserved.

Powered by China Interactive Sports.ICP: Beijing ICP030713-2Contact Us: webmaster@olympic.cn

En dat terwijl ons lokaal suffertje geen aandacht wil besteden aan de EK ;-)

Finale van het jaar: EK Cross Triathlon op Ameland

Het zit erop

De EK Cross Triathlon op Ameland was dit jaar in alle opzichten iets om naar toe te werken. Een lange periode van lichamelijk ongemak waarbij het sporten op een tweede plaats kwam en in de laatste zes weken problemen met één van onze doggies.

De laatste trainingsweken voor de EK stonden in het teken van veel fietsen, zwemmen, korset training en zo af en toe lopen. Daarnaast ieder weekend een wedstrijd of een tijdrit en dan de laatste week taperen. Per week een lichte vooruitgang. Alleen was het loopniveau bij lange na niet wat ik graag wilde.

In de voorbereiding met de nationale selectie (naast “bondscoach” ben ik dit jaar ook selectielid) is iedere hobbel en knipgat op het parkoers optimaal in mijn hoofd geprent. Voordeel van de functie was de communicatie met de organisatie en de vertaling naar het Nederlands team. De opgedane ervaring tijdens de trainingssessie op het eiland konden we als thuisrijders optimaal benutten. De fietskeuze werd door de oostenwind vereenvoudigd tot een hardtail.

De wedstrijddag zelf begon koud en met een harde oostenwind. Gelukkig was de Waddenzee een graad of vier warmer dan de buitentemperatuur. De harde oostenwind zorgde ervoor dat de Waddenzee er als een centrifuge uitzag. Overal schuim en kopjes. Gelukkig waren het allemaal Offroad atleten en deze omstandigheden versterkten het ruige karakter van de Offroadsport nadrukkelijk. Onder het toeziend oog van het, in grote mate aanwezige, publiek doken we om 09.40 uur de Waddenzee in. In het eerste zwemdeel naast de kade was happen naar adem. Ongelofelijk je kon je armen niet fatsoenlijk doorhalen want overal kwamen de golven vandaan. Ondanks de kleine groep eliteatleten en de ruime Waddenzee was er weer sprake van kuddegedrag en bleven we elkaar lekker hinderen. Na 200m had ik mijn techniek gemodificeerd tot een “Waddenzee met 6Bft” slag en begon er plezier in te krijgen. Zeker omdat ik nu mensen in begon te halen. Tot mijn verbazing passeerde ik Rob Barel zelfs. Die had blijkbaar een wat minder zwemonderdeel.
Na de eerste doorkomst (1 km) dook ik als 6e met een achterstand van twee minuten op de Fin Mikko Vastarante en neo senior Tim Dullaart het water in voor de tweede lap. Deze ging wat moeizamer. Uiteindelijk als 9e uit het water en snel naar de fiets. Rob en Lars v/d Eerden waren net vertrokken en Paul Embrechts (Bel) zat vlak achter me.
Het fietsen voelde van het begin af aan goed, de benen zaten niet te vol en mijn hartslag was zeker na een intensieve wissel relatief laag. Bij de eerste strandopgang kon ik Sven Strijk al inhalen. Voor me reed Lars en de nr. 3 van de EK 2007 Ruben Bravo (Esp) Met de 44x12 en een 105 omwenteling per minuut vol over de beide mannen heen. De Spanjaard vergeleek de inhaalactie later alsof hij met zijn fietsje ingehaald werd door een Motor GP rijder ;-) In het bos liep ik vrij makkelijk in op Rob, Erik Wolsing en Lesley Derks. Op de weg naar het vliegveld kon ik aansluiten. Erik moest helaas zijn inspanningen bekopen en gaf af. Iets later ging Lesley ook op een wat lager tempo rijden. Rob en ik zijn toen volle bak doorgegaan. Met in ons kielzog de camera's van de NOS (http://player.nos.nl/index.php/media/play/tcmid/tcm:5-418621/category/sport/) en Triatlon.tv. Op het strand stond er een megapuist wind tegen. Langer dan 20 seconden vol op kop rijden was niet mogelijk. De achterstand op Vastarante en Tim was ondertussen van 3’30”naar 1’50”teruggebracht. Tim raapten we na 10 km strand beuken op en met z’n drieën reden we snel op de Fin in. Vlak voor de laatste strandopgang dook Rob plotseling zonder iets te zeggen rechts van ons weg en stak binnendoor de duin op. Hij had hierbij de Fin te pakken. Lekker als je 20 km samen hebt gereden.
Tim en ik gingen met een behoorlijke achterstand de laatste duinopgang op. In het laatste deel moest Tim lossen en met een achterstand van 30 seconden begon ik als derde te lopen. Op dat moment vlogen allerlei gedachten door mijn hoofd: YES ik lig derde bij een EK en dit is 14 weken na de herniaconstatering. Wat er nu nog zou gebeuren tijdens het lopen maakte me op dat moment eigenlijk niet veel meer uit. De eerste kilometers gingen eigenlijk best lekker. Snel wat Powerbargel (de Appel met caffeine) naar binnen gegoten. Op het strand kwam Paul Embrechts me al snel voorbij denderen. Daarna kwamen Lesley en Rorik Schouten nog eens erover. Oeps, het ging nu hard. Na 6 km kwam Machiel Ittman me ook nog eens voorbij. Lesley zakte na 10 km in dus uiteindelijk als 6e geëindigd .

Total loss maar zeer tevreden met het resultaat van deze wedstrijd kan ik het triathlonseizoen 2008 beëindigen. De sfeer in het Nederlandse kamp is goed. Rob en Ingrid van Lubek eerste een super derde plek voor Judy v/d Berg en top klasseringen voor de rest van het team.
Voor een sfeerimpressie en beelden van triatlon.tv : http://www.triatlon.tv/crosstriathlon_ameland_2008.php Of gewoon de fotobeelden op de site van http://www.tri-ambla.nl/ (beeldmateriaal).

De uitslagen:
Heren Elite

1 Rob Barel NED 2:37:40,141

2 Paul Embrechts BEL 2:39:16,603

3 Mikko Vastaranta FIN 2:39:59,232

4 Rorik Schouten NED 2:40:41,546

5 Machiel Ittmann NED 2:42:40,658

6 Johan Neevel NED 2:43:11,388

7 Peter Mosny SVK 2:43:33,115

8 Lesley Derks NED 2:43:55,880

9 Lars van der Eerden NED 2:44:14,941

10 Sven Strijk NED 2:44:50,685

Dames Elite en age Group
1 Ingrid van Lubek NED 2:58:04,869

2 Sibylle Matter SUI 3:01:01,934

3 Judy v/d Berg NED 3:01:20,066

4 Riikka Kelja FIN 3:03:20,484

5 Maria Czesnik POL 3:04:58,992

6 Carina Wasle AUT 3:06:25,507

7 Maud Golsteyn GER 3:07:20,730

8 Esther Tanck NED 3:11:28,771

9 Gonny Rosendaal NED 3:17:34,692

10 Helen Schmidt EST 3:22:57,515

Nu een weekje rust en dan gaan opladen voor de Fudenasmarathon op Fuerteventura. Een race van 150 km door de woeste van Fuerteventura.

Triathlon Doetinchem

De triathlon Drachten stond eigenlijk voor vandaag op de agenda. Echter door een bacterie in het water moest de organisatie noodgedwongen de triathlon omzetten naar een Run Bike Run. Met mijn loopachterstand leek het me niet een verstandige keuze dus me netjes afgemeld voor Drachten en snel de organisatie van de triathlon Doetinchem gebeld. Deelnemen geen probleem, dus zondagmorgen op naar de Liemers/Achterhoek.

Tri Doetinchem is een laagdrempelige wedstrijd die dit jaar al voor de 25ste keer wordt georganiseerd. Beginjaren negentig (van de vorige eeuw) mocht ik een aantal keer deze triathlon aan mijn palmares toevoegen. Dit jaar zal het met de broertjes Scheltinga en Carlo v/d Bergh niet makkelijk worden.

Het zwemmen was een krappe kilometer want met een, zeker na het hak en duwwerk van Veenendaal, lekker tempo klom ik met 12'06" als derde uit het water. Met een matige wissel klom ik met een twintigtal seconden achterstand op Evert Scheltinga op de fiets. Echter in plaats van mijn schoen snel aan te trekken trok ik de klittebandlus door de gesp heen en moest er snel de afweging gemaakt worden tussen veel duwen en weinig trekken of afstappen en de boel herstellen. Omdat de teensluiting me genoeg druk gaf toch maar gekozen voor doorfietsen. Na een kilometer of acht had ik aansluiting bij Evert. Achter ons reden Diederik Scheltinga en Carlo v/d Bergh al in het zicht. Dus geen tijd om te treuzelen. In de tweede ronde besloten om maar wat extra druk op de pedalen te zetten. Met een 41 gemm. was ik tevreden over het fietsdeel, zeker omdat het beslist niet windstil was. Met het lopen was het een kwestie van overleven. Evert denderde met zijn lange benen al snel bij me weg. Carlo en Diederik waren op een klein minuutje achter me. Door de trainingsachterstand bij het lopen zou het een harde strijd worden om op het overall podium te blijven.

Na 6 km was het Diederik gelukt om aansluiting te vinden. Gezamenlijk nog een kilometer doorgedenderd tot hij met een lichte tempoversnelling liet zien dat hij de betere loper was (dat wist ik toch al) met een hoge 38'er de 10 km kunnen afronden. Dit was weer een minuut sneller dan vorige week in Veenendaal dus we zijn dat betreft op de goede weg.

Einduitslag:

1. Evert Scheltinga 1:49:02
2. Diederik Scheltinga 1:52:16
3. Johan Neevel (1e H40)1:52:38

4. Carlo van den Bergh 1:53:32
5. Bernard Hilferink 1:56:11

startnummer 13

OD Triathlon Veenendaal
Zware trainingsweken in de voorbereiding voor de EK Ameland. Fiets en met name de MTB training gaan goed. Mijn nieuwe bike VP4sl icm de FRM carbon wieltjes zorgen ervoor dat ik mijn parkoersrecord (op een vast rondje) met een veertigtal seconden verpletter. Of het nu aan de moraal of materiaal lag weet ik niet maar er staat weer een nieuwe tijd.
Daarnaast is mijn zwemmaatje weer terug van vakantie. Ondanks de extra kilo's zwemt hij nog te makkelijk. Het lopen staat nog steeds op een laag pitje. Door het te snel oppakken van de intensieve looptrainingen zijn mijn middenvoetsbeentjes weer behoorlijk aan het protesteren. Voor de aankomende wegtriathlons maar per wedstrijd kijken of er wel of niet gelopen gaat worden. De eerste triathlon was die van Veenendaal. Een super georganiseerde wedstrijd met een leuke ambiance voor het publiek. De snelle masters waren ingedeeld bij de topserie. Dit betekent bij het zwemmen behoorlijk wat meer weerstand.
Wat betekent dit in de praktijk: na 250 m wordt mijn championchip van mijn benen getrokken, bij de derde boei onder water getrokken etc. Zwemmen duurde 1.000 m voordat ik in mijn slag kon komen, dus in de laatste 500 m best wel lekker gezwommen. Wissel ging goed wel moeite met de overgang op de fiets. De Powerbarreep van een uurtje ging alweer de vrije natuur in. Het fietsen liep niet echt. Ik kon met moeite de 53/17 draaien. Voor me zag ik de kopgroep, zeg maar gerust een goed samenwerkend peleton steeds meer uitlopen. Het lukte me nog twee atleten in te halen en samen met Menno Iedema, die ook zijn beste fietsbenen niet had, probeerden we er iets van te maken. Lees dit wel met in achtneming van de reglementaire afstand. Alhoewel ik denk dat als we gezellig kletsend naast elkaar hadden gefietst het in snelheid weinig had uitgemaakt. Het lopen ging ondanks geen training sinds Kijkduin eigenlijk best goed. Tijd en klassering (13e en dat met startnummer 13) stelde niet veel voor maar wel intensief gesport en helaas een behoorlijke nareactie in mijn voet.
De aankomende 2,5 weken nog intensief trainen en dan op weg naar Ameland.

Zon, zand, zweet en winst

Beach Challenge Kijkduin

Zaterdag 26 juli Nederland puft of wordt overvallen door tropische onweersbuien. De combinatie van strand, zee en duinen klinkt rustgevend en is bij 28 graden en een luchtvochtigheid van 90% als de ideale plek om af te koelen. Sporten is bij deze temperatuur en vochtigheid het laatste waar je aan denkt. Toch was het voor mijn persoontje de ultieme test om te zien waar alle revalidatiearbeid en de uren van tweedelijns ondersteuners zoals de chiropractor, sportfysiotherapeut en de acupuncturist toe hebben geleid. Vandaar dat ik vandaag aan de start sta van de Beach Challenge, één van de zwaardere Offroad triathlons van Nederland.
De start is pas rond 18.00 uur dus alle tijd om goed voorbereid aan de start te staan. Qua materiaal dan want het lichaam voelt als een echte veteraan aan. Gehard maar niet vooruit te branden. De ambities liggen vandaag gelukkig alleen bij het goed en gezond finishen.
Snel het parc fermé bekeken en met de concullega’s de tactiek voor de dag doorgenomen. Het kwam erop neer dat we hard gingen zwemmen, fietsen en hardlopen. Lekker simpel.
Met Mr. 50 years: Ron Hendriks nog even de beentjes warm gefietst richting de Puinduinen. Onderweg Bert Flier nog even vermandend toegesproken omdat hij zo nodig de enigste veiligheidspeld van het parkoers in zijn band stak. Bert is altijd zeer precies in zijn voorbereiding dus we gingen er maar vanuit dat dit gepland was ;-))

Na het infietsen snel nog een slok, reeds warm geworden, Powerbar naar binnen gegoten en toen rustig met Leo en Gert Jan Meeuwisse naar de zwemstart gelopen. Het zeewater was qua temperatuur heerlijk en al inzwemmend besefte ik dat dit vandaag het leukste deel wordt van de wedstrijd.
Bij de start een plek naast de topzwemmers Erik Wolsing en Rick Nijhoving gezocht. Deze mannen starten hard en zijn ideaal om de route voor het veld uit te zetten. Start was goed en ik lag bij de eerste boei derde net achter Erik en Rick,. Vlak achter me lag Bert en een onbekende wedstrijdzwemmer (alleen een skinsuit). Ruimte zat en met een lekkere cadans vlogen de eerste 800m voorbij. Daarna terug naar het strand om dan op het strand een tweehonderd meter terug te rennen voor de tweede zwemronde. Het eerste stuk lopen ging nog, maar bij het ingaan van de zee explodeerden mijn benen. Bert was een stukje sterker en passeerde me makkelijk. In zee zat ik, ondanks een Sailfishwetsuit vol met melkzuur, al snel weer in het zwemritme en zwom al snel weer naar plek drie terug.
De wissel ging goed, geen onpraktisch gedoe van een bakje water waarin de voeten gestopt worden, gewoon met een halve duin je schoenen in en gaan.
Bert was in de klim al weer aangesloten en bij de eerste duinafdaling ging hij met een Dennis van der Geest kopduikeling contact zoeken met de aarde. Gelukkig zonder mankementen want binnen notime was hij weer aangesloten.
Rick en Erik reden op een dertigtal seconden voor ons. Ondanks het netjes samenwerken van Bert kwamen we niets dichterbij. Integendeel ik had het gevoel dat ze uitliepen. Het was een continu gezoek om het goede spoor te vinden op het strand. Daarnaast was het schakelen aan de gripshift met natte zandhanden verre van ideaal. Gelukkig was Bert net zo aan het klooien dus dan maar een aanval plaatsen in de Puinduinen. De aanval was niet eens nodig want waar Bert bij de parkoersverkenning van afgelopen woensdag als een volwaardig afdaler elk obstakel ontweek koos hij nu weer voor de confrontatie met moeder aarde. Achteraf hoorde ik dat hij vier keer was gevallen. Rick Nijhoving moest Erik zijn wiel laten in de Puinduinen en het lukte me hem ook net voor de strandopgang te passeren.
Met een ontketende Erik op een dertigtal seconden voor me en twee hongerige wolven op een tiental seconden achter me was het afzien op de open stand vlakte. Manoeuvrerend tussen badgasten, gaten, opkomend water probeerde ik een ideale lijn te zoeken. Enkele kilometers voor het ingaan van het tweede rondje Puinduinen had Rick de aansluiting gevonden. Bert vocht op enkele meters voor de aansluiting. Rick liet er geen gras over groeien en ging er op en erover. Dit was voor mij het moment om snel nog wat vloeibare koolhydraten naar binnen te gooien en proberen in de Puinduinen een voorsprong te pakken. Dit ging wonderwel. De eerste beklimming mooi uit het zicht en daarna als een dwaas naar beneden gedenderd. Erik kreeg ik zowaar weer in het vizier en met de laatste trapbeklimming kon ik aansluiten. Met een “nu is het jouw beurt” gaf Erik me de stimulans om voor een goede klassering te gaan.
Met een voorsprong van een minuut begonnen aan het lopen. Het parkoers kenmerkte zich door korte klimmetjes en dalingen en wat nu veel belangrijker was onoverzichtelijke bochten. Voordeel is dat de hunters achter me niet direct in het vizier hebben. Met Rick en Bert hun 10 kilometer tijden en mijn trainingsachterstand in het achterhoofd zou ik na een drietal kilometers ingehaald moeten worden. Het is wel mooi dat je al lopende met een Hf van 180 tijd hebt om allerlei berekeningen los te laten. De zaak zo op een rij zettende kwam ik al helemaal in een jubelstemming derde overall en eerste H40! Echter na drie km geen gehijg of schaduw uit het achterveld. Op naar kilometer vier, vijf etc. Bij kilometer zes kom ik Rick tegen! Hij stapt vanwege knieklachten uit. Balen. Bij de laatste strandopgang staat Erik van de Linden (http://www.triatlon.tv/) en geeft aan dat het verschil groot genoeg is om te winnen.. De laatste trap naar de boulevard is er een van “stairway to heaven” Bij de Eigerbike, mtbmarathon in Grindelwald, is er een vergelijkbare klim waarbij je met je neus op het stuur onder begeleiding van keiharde AC/DC muziek en koeiebellen omhoog gaat.
Gelukkig hoef ik nu nog maar tweehonderd meter over de boulevard te lopen als eerste finishen.
Het verschil met de achterblijvers is behoorlijk gebleven. Bert had zijn loopbenen niet en kwam als tweede over de meet. Verassend was de derde plek van Manfred Boogaard.


UITSLAGEN OFFROAD TRIATHLON DEN HAAG
HEREN ------------------------------
1 Johan Neevel 2:07:39 H-40
2 Bert Flier 2:08:33
3 Manfred Boogaard 2:11:33 H-40
4 Michael Krijnen 2:12:08
5 Erik Wolsing 2:13:18
6 William Busch BEL 2:14:01 H-40
7 Hans Leek 2:15:46 H-40
8 Jeroen van Dijke 2:15:54
9 Geert-Jan Meewisse 2:16:06
10 Rob Woestenenk 2:16:16
DAMES ------------------------------
1 Esther Tanck 2:31:00
2 Judy van den Berg 2:32:09
3 Dagmar Krijnen 2:46:43
4 Geke Venema 2:52:47 D-40
5 Carina Speksnijder 2:59:09
6 Jacoline Zilverentant 3:09:36 D-40
7 Triona Muldoon 3:16:35

Op http://www.triatlon.tv/ is onder het kopje Kijkduin een leuke trailer van de wedstrijd.

Oud Gastel, na 37 minuten aan de kant in het West Brabantse land…….

Wat ging eraan vooraf.
Afgelopen week redelijk zenuwpijnvrij de trainingen opgepakt in de Duitse Eiffel. Tijdens het mountainbiken waren de niet al te lange afdalingen goed te verteren. Wel had mijn rug behoefte aan de binnenkort uitgeleverde Endorfin VP-4 SL, een fully afgemonteerd met de nieuwe Magura MX achterdemper. Maar goed, niet zeuren want er kon tenminste gefietst worden.
Het lopen werd rustig opgepakt door ’s morgens 2 km naar het buitenbad te lopen en na afloop van de zwemtraining me weer warm terug te lopen om het meer heen zodat er 5 km lopen opzat. Dit drie maal in de week en er waren weer 15 km gelopen en dat was 10 km meer dan wat er in totaal de laatste zes weken gelopen was.
Met de bagage van de nodige zwem- fiets en loopkilometers eens kijken hoe het zou gaan in de triathlon van Oud Gastel. Deze wedstrijd is onderdeel van het Scott-Multisupplies Mastercircuit en daarom de moeite waard om af te zakken naar West –Brabant.
Het parkoers is simpel en eerlijk. Zwemmen 750 m heen en 750 m terug in een kaarsrecht kanaal. Fietsen twee ronden van 20 km door het polderland en lopen 2 rondjes van 5 km.

Met het zwemmen positie kiezen en vertrouwen op mijn snelle opening. Helaas wat hectischer dan verwacht en ik moest moeite doen om me vrij te zwemmen. Na een 250 m lag ik in wat rustiger vaarwater op een vierde stek. Matthijs van Scheijen ligt met zijn fluorescerende badmuts een 10 tal meters voor me en is dus makkelijk in het oog te houden. Richard de Groot laat ik na 500 m gaan. Het is makkelijker om bij iemand in de voeten te liggen dan elkaar constant aan te kijken. Aan mijn voeten wordt behoorlijk getikt, achteraf blijkt dit Bert Flier te zijn die met zijn 1m 93 me aanspoort om harder te zwemmen. Omdat ik met het fietsen hard wil gaan laat ik hem lekker tikken. Ik kom achter Matthijs en Richard als derde, in een tijd van 19’40”uit het water. Direct gevolg door Bert en Carlo van den Bergh. De wissel doe ik ergonomisch verantwoord, zoals de fysiotherapeut me voorgeschreven heeft om de wandel schoenen aan of uit te doen. Dit kost me wel de directe aansluiting met de koplopers.
Met een dikke 4 Bft op kop is het moeilijk om de juiste versnelling te kiezen. In tegenstelling tot de concurrentie kies ik voor een lichter verzet. Dit kan me tijdens het lopen wel eens van pas komen. Al snel passeer ik Richard en kruip richting de drie koplopers. Het gaat redelijk makkelijk en ik moet mezelf inhouden om het gat niet in één keer dicht te rijden. Op het moment dat ik binnen de reglementaire afstand van de drie koplopers kom loopt mijn achtertube heel snel leeg. Het schuim kan de tube niet meer redden dus ik laat me netjes ophalen door een van de mensen van de, prima, organisatie. Onderweg zien we Henk v/d Pelt een van de snelle veteranen ook wandelen met een lekke band. Hij lag als tweede master in de wedstrijd. Ook voor hem de deceptie.
Thuis aangekomen toch maar de loopschoenen aangetrokken en een stevige 10 km gelopen.
Volgende week maar eens kijken hoe het tijdens de NK in Didam gaat.

Trainingen weer aan het oppakken

Na een lange periode van revalidatie ipv trainen nu weer voorzichtig begonnen om de trainingen op te pakken. Vorige week voor het eerst weer aan een recreatieve 1/8 triathlon in Blakbrug deelgenomen. De triathlon verliep, zeker gezien de voorgeschiedenis, goed. Snelheid met zwemmen en fietsen was goed. De wissels en het lopen voorzichtig aangedaan. De volgende dag geen nareactie en dat is een goed teken. Vrijdag de auto met een lading fietsen, kleding en honden volgeladen en op weg naar Kell am See gereden. Dit "ferienpark" ligt in de Eiffel en is vanwege een mooi buitenbad, klimmetjes tot 800 m (Erbeskopf, Thalfang) een ideaal trainingsgebied om de kracht van de sportschool maar weer eens om te zetten op de MTB/Racefiets. Het weer is super en met de zoete inval van enkele teamgenoten wordt het 's avonds ook nog extra gezellig.
Trainingen stellen nog niet veel voor maar er kunnen weer uurtjes gemaakt worden. Voor aanstaande zaterdag staat de 1/4 triathlon van Oud Gastel op programma. Gaat deze zonder nareactie, dan zal ik bij de NK in Didam aan de start verschijnen. Op basis van het zwemmen en fietsen moet ik 2/3 van de wedstrijd de tegenstanders het lastig kunnen maken.
In ieder geval weer de goede weg in geslagen en op naar de start van het seizoen!!

Grusse.

PR op de 1.500m

Vandaag de 3,8 km voor triathleten gezwommen tijdens de Kanaalrace in Vriezenveen. Mijn doel was, naast het afreageren, om een snelle 1.500m tijd neer te zetten en daarna 2.300 m overleven.
Deelname aan dit bijnummer van de kanaalrace was niet al te groot. Hierdoor geen geduw bij de start. Parkoers was simpel: 3,8 km zo hard mogelijk rechtdoor zwemmen. Watertemperatuur was met 19,5 graad ideaal (zeker met een wetsuit).
Terug naar de wedstrijd: start is simpel er wordt aan de atleten gevraagd of we er klaar voor zijn. Indien dit bevestigd beantwoordt wordt dan mogen we starten. Met een snelle opening op naar de eerste boeien. De km ging in 12'20" daarna de vlak de volgende 500m in 6'1'8"afgeraffeld. Even een klein vreugdekreetje naar mijn gelegenheidsbegleider (dat is verplicht bij deze openwater wedstrijden) daarna wat meters op de rug om even op adem te komen en mijn voorsprong te aanschouwen. De volgende kilometers waren saai. Steeds maar een beschoeing waar ik tegen aan keek. Het was mentaal zwaar om je te motiveren op een lang recht stuk. De brug van Daarlerveen zie je al 3 km van te voren liggen en je had het gevoel dat het ding steeds verder wegdreef. Uiteindelijk de brug gehaald en daarna moest er nog 600 meter doorgezwommen worden. Gelukkig in de laatste 300 meter weer het begintempo te pakken (voordeel dat er bordjes langs de kant staan) en nog een eindsprint ingezet om onder de 50' te komen. Met een 6 tal seconden toch de 50'grens gepasseerd.
In ieder geval tevreden zeker omdat ik 's morgens voor de maand juli de triathlons afgezegd heb.

Na ons waren de echte bikkels van start gegaan die 5 of 10 km zwemmen. Ongeloofelijk hoe hard dit gaat. Steeds meer lange afstandzwemmers zijn vanwege de Olympische 10 km zich gaan specialiseren op deze afstand. Zwemmen wij de eerste kilometer in een 12', zij doen dit 10 km lang en dan eten en drinken ze onderweg ook nog.

even een update

Afgelopen weekend was het Nederlands Kampioenschap Offroadtriathlon in Nijverdal www.goldrushtri.nl Heb nog even getwijfeld om te gaan kijken, per slot van rekening een leuke wedstrijd op een altijd pittig parkoers. Uiteindelijk besloten om af te reizen naar Assen voor de familie Doggendag. Een soort vleeskeuring voor honden. Wel leuk voor één keer maar om daar je dag nu mee vol te maken om je hond twee keer in een ring voor te brengen terwijl een keurmeester vertelt wat er goed of fout is aan je hond.
Iedereen die een beetje van zijn/haar huisdier houdt heeft "de wereldkampioen" in huis. Het maakt dan absoluut niet uit of de stomp goed is, tandje op de goede plaats zit en of de vlekken wel evenwichtig verdeeld zijn.
Maar goed we mochten na een dagje in de zon hangen met een beker (Diablo was eerste in de babyklasse) en een paar zakken voer naar huis. Kijk dat is weer eens wat anders dan een Powerbar reep;-)

Ten aanzien van de trainingen gaat het naar omstandigheden goed, ben veel in het buitenwater te vinden. Dit vanwege de voorbereiding op de kanaalrace in Vriezeveen. Daar doen diehards aan mee die zonder wetsuit 5 tot 10 km zwemmen in open water. Ik ben toch wel blij met Sailfish als sponsor.
Daarnaast wat fietswerk op zowel de race, tijdrit als mtb. Bij de mtb wel een fully van Endorfin aangevraagd omdat mijn rug naar de toekomst een punt van aandacht zal blijven.

Bingo: een dubbele hernia

Maandag de 26ste de uitslag gekregen van de MRI scan. Met twee hernia's (L4 en L5) was het meteen bingo. Aan de ene kant goed dat de oorzaak van mijn klachten gevonden zijn, echter van een dubbele hernia wordt je niet vrolijk.
Omdat het nu relatief gezien de goede kant op gaat is besloten om niet te opereren.
De aankomende periode zal met name in het teken staan van het versterken van het spiercorset (rug en buik) en wat basisconditieonderhoud met behulp van fietsen en zwemmen. De wedstrijden zijn voor de aankomende periode afgezegd. Op dit moment nog geen duidelijkheid op wat voor een termijn er weer aan de wedstrijden gedaan kan worden.
Voor een sporter even een slag in het gezicht maar ik ga ervanuit dat ik sterk terug kom.

Googlen door je eigen Body

Even een tijdje stil geweest op de blog. Weinig sportiefs te melden. Ondanks de lappenmand periode gaan het fietsen en zwemmen super. Het derde onderdeel van de triathlon het lopen is sinds eind maart niet meer gebeurt.

Klachten in mijn onderrug maken het statisch zitten en hardlopen tot een zenuwkwelling.

Om uitsluitsel te geven aan een en ander via de neuroloog in Zwolle naar de MRI Amsterdam (dankzij wachtlijstbemiddeling). De uitslag wordt niet met jouw maar met je verwijzend neuroloog doorgenomen, nou die van mij is op vakantie dus dat wordt wachten tot eind mei.

Tegenwoordig kun je als patient nog wel een Dvd'tje van de MRI-opname krijgen. De beelden die je dan thuis via de PC op je beeldscherm tovert zijn fantastisch. Je "Googled door je eigen lichaam" Dit hadden we een aantal decennia geleden bij de anatomische lessen moeten hebben. Was het leuker dan een saai skelet waar allerlei dingen mee uitgehaald werden.

Voor de triathlonwedstrijden voorlopig een pas op de plaats. Eind mei nog wel enkele tijdritten.

El Diablo

Vrijdag komt El Diablo huize Neevel onveilig maken. El Diablo is een zwarte Duitse Dog die 16 februari 2008 het daglicht zag in het Limburgse land. Meneer heeft de neiging om zijn 10 broertjes en zusjes het leven zuur te maken wanneer het op eten aan komt. Geen puppiebrok krijgt de kans om in de bak te blijven liggen.

In de aankomende wedstrijden zal Different Diablo de weg in bidonland wijzen.

Bergrace en Ischias

Rozendaal Bergrace.
De 150 minuten Bergrace in Rozendaal is na het trainingskamp van Tenerife de eerste test hoe het met de snelheid op de mtb staat. In dit mooie gebied van de Postbank heeft de organisatie onder begeleiding van oud triathleet Patrick Jansen ook dit jaar weer een uitdagend parkoers neergelegt. De weersverwachting voor vandaag was onbestendig. De 150 minutenrace had het geluk om het eerste uur droog te rijden. Na een relatief rustige start, het is tenslotte 2,5 uur biken, kwam ik moeizaam in me ritme. In een groepje met o.a. Christiaan Joosten en Andre Jansen had ik met name in het eerste uur veel moeite om deze snelle XC jongens mee te komen. Ik besloot om mijn eigen race te rijden voldoende te eten en te drinken (moest 's avonds nog naar een afscheidsetentje van collega Jan Willem). Dit had een positieve invloed op mijn rijtempo. Ik kon, onder het "genot" van een verkoelende regenbui, beginnen aan een inhaalrace. Uiteindelijk zonder al te diep hoeven te gaan als 25ste overall en 1e bij H40 geeindigd. http://www.bergrace.nl/offtheroad/images/stories/images/Uitslagen/2008/1/Uitslagen150/Uitslag150Cat4150.htmLekkere basis om het nieuwe seizoen in te gaan. (DACHT IK TOEN)
Helaas werd ik enkele dagen na de Bergrace geconfronteerd met een Ischias (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ischias). Hardnekkig en lastig, zeker omdat ik als ambtenaar bij de gemeente Oldebroek heel veel zittend werk heb. Gelukkig geen hernia waar ik in 1997 aan geopereerd was maar wel weer zo'n klein zenuwtje dat mijn dag- en nachtritme en gemoedstemming behoorlijk verstoordt. Het zwemmen, fietsen en sinds afgelopen weekend het lopen gaat in de "afleidingsfeer". Het is niet trainen maar een middel om het huis uit te komen en de zenuwprikkel te vervangen door een spierprikkel. Different is blij met deze afleidingsmanoeuvres hij blijft aan het wandelen. Daarnaast wel kunnen genieten van de WK Korte baanzwemmen bij de BBC.
Hoe nu verder:
Op dit moment onder behandeling/begleiding bij een sportfysiotherapeut, accupuncturist, manueel therapeut en de chiropractor. Dreambegeleidingsteam voor een professional sporter. Echter bij een sporter op leeftijd in de hobbysfeer is het meer het reanimatieteam.
Voorlopig even afreageren in de marge. Conditioneel maak ik me niet teveel zorgen. Voor de snelheid wel.

Trainingskamp Tenerife

Tenerife:15 maart-23 maart 2008

Na twee trainingsweekenden in het schöne Sauerland, waarbij het mountainbiken en extreme weersomstandigheden centraal stonden, kon er op 14 maart ingecheckt worden met de racefiets bij Transavia.
We hadden een middagvlucht dus ’s morgens nog even tijd om met de pekelbak een uurtje op de Burg. Honcoeplaan in Hattem de laatste Nederlandse hoogtemeters te pakken .

Na een goede vlucht zonder teveel problemen veilig geland op het zonnige Tenerife. De tijdelijke buurman in het vliegtuig moest eigenlijk naar Palma maar had zijn wekker 12 uur te laat gezet. Hij zou een hike doen op Malta. Met een lading kaarten van het verkeerde eiland ging hij nu zijn bergschoenen maar op Tenerife testen. ;-)))

Op Tenerife voor het eerst sinds jaren geen problemen bij het meenemen van de bikekoffer in de bus. Tegenvaller was dat in de busrit mijn hoektand spontaan begon te ontleden. Gelukkig heb ik dat jaar Powerbar als voedingsponsor. Hierdoor kan er met de nodige repen de aankomende tijd de gaten gevuld worden.

Zaterdagochtend bestond de aftrap van het trainingskamp uit een zwemtraining. Dit vond samen met Sjoerd Veldman en Bert Flier plaats in het mooie 50m buitenbad van Los Christianos. Armen voelden goed en dat was in de tijden te zien. ;-)
’s Middags op de racefiets met de triatlonmaatjes de nodige kilometers en hoogtemeters gemaakt. Het eiland Tenerife is het grootste Canarische eiland. Dit is met name in het autoverkeer in en om de plaatsen te merken. Druk, gevaarlijk en asfalt dat niet overal geschikt is voor smalle racebandjes.




Zondagochtend al vroeg wakker en daarom voor het ontbijt de eerste duurloop over de boulevard gemaakt. Alcoholmatigingsbeleid is rond de klok van 6.15 uur niet gewenst. De atleten van de nacht kwamen uit de etablissementen gerold en trachten bij het aanschouwen van mijn “goddelijke lichaam” rechtop te lopen en met een vriendelijke “hola” hun weg te vervolgen. Tegen 07.00 uur werd de boulevard weer ingenomen door joggende bejaarden en chica’s die in de lokale Hooterstent niet zouden misstaan.
Na het ontbijt met Fred en Sjoerd de kilometers langs de kust gepakt. Hier een hoog bling bling gehalte van wielrenners en triatleten.

De aankomende dagen stonden voor mij voornamelijk in het teken van zwemmen, lopen en veel fietsen tussendoor rusten en ’s avonds gezellig een terrasje pakken met Fred en Marga. Het hotel waar we zaten lag weliswaar aan een doorgaande weg maar was rustig en het belangrijkste het eten was goed en gevarieerd. Saskia kon haar hart gelukkig ophalen aan 16km strandboulevard op loopafstand.

De rustdag wordt gebruikt om samen met Fred en Marga in een cabriolet een mooi deel van het eiland te verkennen. Leuk maar ook koud als de zon weg is en de temperatuur daalt.

Donderdag zou een Xterra atleet uit La Laguna langskomen om de een leuke trainingsdag te maken. Deze trainingsdag begon ’s morgens om 6.00 uur. Warm je nest uit in je loopschoenen en dan de boulevard weer op. Mijn maatje voor vandaag kwam om 10.00 uur dus nog even tijd om goed te ontbijten, rusten en dan aan de slag. Deze dag nog lekker gebiked, in open water gezwommen (storm waardoor een heftige branding) en daarna voor de tweede keer lopen. Dit werd uiteindelijke de beruchte 7 uur trainingsdag (2 uur lopen, 4 uur biken en 1 uur zwemmen). We waren van mening dat je zo’n dag dient af te sluiten met iets speciaals. Dit werd Canarische konijn en aardappeltjes in Adeje. Als je hiervan houdt dan is dit een absolute aanrader! Locatie van het restaurant is aan het beginpunt van een wandeling: de Barranco del Infierno.

Van de trainingsmaatjes Sjoerd en Bert hadden we al een paar dagen niets meer vernomen. Op telefoontjes en sms’s werd maar niet geantwoord. Even waren we bang dat ze ontvoerd waren door een stel overrijpe bejaarde señorita’s. Helaas bleek dat een stel onverlaten het noodzakelijk vonden om uit het appartement telefoons, geld, laptop en zeer verassend sportvoeding te jatten.
De laatste dagen in ieder geval nog samen kunnen zwemmen, biken en evalueren op de terrasjes. Voor een uitgebreid trainingsverslag even naar de website van Fred surfen http://www.fred.mtb-sport.nl/

Samenvattend: 5 uur lopen, 5 uur zwemmen en 28 uur fietsen was het totaal van alle trainingsarbeid op dit Canarische eiland. Gelukkig hoefde dit niet alleen te gebeuren.

Trainen tot je erbij neervalt

Windkracht 10 in Wezep, van huis uit naar mijn werkplek is 10 minuten fietsen. Maar dit gebeurde vandaag met een weerstand van minimaal 450watt. De afgelopen weken hebben zich gekenmerkt door lange trainingsweken en werden afgewisseld met trainingsweekenden in het Sauerland (voor een verslag kijk even op de website van bikemaat Fred http://www.fred.mtb-sport.nl/) .

Aankomende week worden de trainingen op Teneriffe uitgevoerd. We zijn niet alleen, samen met Fred van Zetten, Sjoerd Veldman en Bert Flier zullen daar de nodige hoogtemeters afgelegt worden.

Voor het zwemmen wijken we uit naar het mooie zwembad van Los Christianos. Het lopen gebeurt op 2.000 m hoogte (plateau van de lokale vulkaan) of op de atletiekbaan.

Zeker gelet op het shit weer in Nederland een welkome afwisseling.

Waalwijk Crossduathlon

Zijn de lange duurtrainingen afgewerkt in regen, storm en andere vervelende weersomstandigheden dan is een herstelweek altijd welkom moment. Niet teveel stress of een strakke planning van je agenda. Wat nog leuker is als de zon ook nog eens gaat schijnen. Aan de ene kant baal je dat je nu je rustweek hebt en de langste trainingsweek voornamelijk in de regen hebt getraind. Aan de andere kant kun je nu lekker in de tuin wat klusjes doen en jezelf een schouderklopje geven dat je mentaal in staat was om zo'n periode te volbrengen. Want wie herinnert zich nu trainingen onder mooie omstandigheden. Nee, de barre trainingen van bijv. windkracht 7 tegen icm een hagelbui op de dijk bij Marle staan me wat meer bij. (Marle is een klein gehucht op de IJsseldijk tussen Hattem en Deventer dat me tot deze bewuste training nooit opgevallen was)
Afgelopen maanden bewust geen loop of fietscrossen gedaan. Meer wat langer en rustiger duurwerk afgewerkt. Dit zowel op loop-als op fietsgebied. Conditioneel zit het wel goed alleen de snelheid is op alle onderdelen nog ver onder de maat.

De crossduathlon van Waalwijk (http://www.tvwaalwijk.nl/ ) is een leuke test om te weten hoe je conditioneel de eerste maanden van de voorbereidingsperiode bent doorgekomen. Daarom de 11e met Rico van Dijk, Saskia en Diffy afgereisd naar Waalwijk.
Het parkoers van deze crossduathlon is leuk. Het lopen bestaat uit vier ronden van 2 km daarna 20km mountainbiken op een licht geaccidenteerd terrein met enkele keer en draaipunten om vervolgens met 4 km lopen de wedstrijd af te sluiten.

De sfeer is gezellig en gemoedelijk. Geen geduw en getrek in het startvak maar gezellig ouwehoeren. Zonnetje maakt het dat kledingkeuzes het onderwerp van het gesprek zijn. Tjonge wat is dit lekker. Plotsklaps vertoort het startschot ruw de gezelligheid en in een splitsecond staan al die aardige atleten weer vol met adrealine in het veld. De eerste honderden meters verneem ik niet, de kilometers die volgen des te meer. Ik heb moeite om in mijn ritme te komen en besluit na 4 km het peleton te laten voor wat het is en mijn "eigen race"te lopen. De ervaring uit het verleden, dat ik voor ik ga beginnen met lopen er eerst gezwommen en gefietst moet hebben, worden bevestigd.

Een duathleet zal ik nooit worden.


Gelukkig mag er na 8 kilometers (gevoelsmatig zijn de kilometers hier wat langer) aan het biken begonnen worden. Ging ik als 10e atleet het parc fermeé in lukt het me om na 5 km biken toch door te knallen naar de 5e plek. Techniek gaat goed, dit in tegenstelling tot veel collega-atleten. Met name in de technische delen een dot gas geven om ze kwijt te raken. De 20 km zijn snel om en hebben een hogere funfactor dan de looprondjes.

Onderweg wordt ik flink aangemoedigd door Peter Dullaart en Rico avn Dijk . Deze mannen die een dagje ouder worden kregen tijdens het looponderdeel wat klachten en zijn uitgestapt.

Saskia maakt fanatiek foto's en Diffy verveeld zich in het bos. De laatste twee ronden nog even plichtmatig gas geven om een ontketende Rob van Zanten voor te blijven. Dit lukt en met een 5e overall en 2e plek H40 ben ik qua klassering en gevoel in de benen tevreden.

Uitslag:
1 Yeray Luxem BEL 1.36.19
2 Rorik Schouten 1.37.13
3 Camille Hendrikx 1.38.14
4 Robert Vlug (H40) 1.39.06
5 Johan Neevel 1.41.04


Aankomend weekend met de triathlonvereniging Triade naar Schmallenberg voor een trainingsweekend. Naast een stel triatleten zullen Emiel Kunkelder en Fred van Zetten aanwezig zijn om het langere mtb werk op te pakken.
De locatie in Schmallenberg zal deze maand wat vaker een trainingsbasis worden. Eind februari zullen we met het Duitse team hier een korte stage afwerken.






Foto's onder http://picasaweb.google.nl/offroadtriathlon/CrossDuathlonWaalwijk

lekker uitwaaien op Texel

Januari qua gezondheid wat minder begonnen, eerst een luchtweginfectie daaroverheen een griepje en vervolgens een SI-gewricht dat lastig doet. De trainingsplanning voor de eerste maand maar wat bijgesteld.

Gelukkig in december goed door kunnen trainen zodat er een klein buffertje is. Voor de rest van de maand weer tijd om een aantal andere dingen te doen. Zoals bijvoorbeeld een lekker weekendje uitblazen op Texel. We zijn hier in 1988 begonnen met werken en hebben er een half jaar gebivakeerd. Daarna zijn we nooit echt meer terug geweest, dus het was leuk om weer eens terug te komen.

Vanzefsprekend is de racefiets en de loopschoenen wel meegegaan ;-)

Different is op het strand volledig in zijn element. Jagend achter elke meeuw, scholekster of ander gevleugeld dier wat hij niet kent. Saskia ook met het hardlopen en 's avonds een allegaartje eten bij Paal 9 en na afloop een juttertje.
Dndertussen ook weer tijd om het boek Boogie van Michael Boogerd door te lezen.

Met de racefiets toch nog wat uurtjes kunnen pakken. Door de stevige wind (5-6 bft.) was met name de route van Cocksdorp langs de Waal, Oudeschild naar het Horntje een continue gevecht tegen de elementen. Heerlijk...... terug met de wind mee door het bos (inderdaad je kunt het ook andersom doen).

Bij het vertrek van het eiland komen we de bij de veerboot een stel tegen met een gestroomde dog die een beetje breder was dan onze 75 kg dog. Ongeloofelijk wat was dat een bakbeest. Ruim 85 kg en enkele cm hoger dan Diffy. Die nu wijselijk zijn bek hield ;-)

Nu we het toch over doggen hebben: we zijn al een tijdje aan het kijken naar een geschikte vorm van gezinsuitbreiding. Vandaag bij een nestje wezen kijken van 10 pups. Dat is leuk. Een scheet van een moeder die gek met haar kroost en het bezoek was. De pups zijn met hun tien dagen oud nog volledig hulpeloos.


Wordt vervolgd.