Finale van het jaar: EK Cross Triathlon op Ameland

Het zit erop

De EK Cross Triathlon op Ameland was dit jaar in alle opzichten iets om naar toe te werken. Een lange periode van lichamelijk ongemak waarbij het sporten op een tweede plaats kwam en in de laatste zes weken problemen met één van onze doggies.

De laatste trainingsweken voor de EK stonden in het teken van veel fietsen, zwemmen, korset training en zo af en toe lopen. Daarnaast ieder weekend een wedstrijd of een tijdrit en dan de laatste week taperen. Per week een lichte vooruitgang. Alleen was het loopniveau bij lange na niet wat ik graag wilde.

In de voorbereiding met de nationale selectie (naast “bondscoach” ben ik dit jaar ook selectielid) is iedere hobbel en knipgat op het parkoers optimaal in mijn hoofd geprent. Voordeel van de functie was de communicatie met de organisatie en de vertaling naar het Nederlands team. De opgedane ervaring tijdens de trainingssessie op het eiland konden we als thuisrijders optimaal benutten. De fietskeuze werd door de oostenwind vereenvoudigd tot een hardtail.

De wedstrijddag zelf begon koud en met een harde oostenwind. Gelukkig was de Waddenzee een graad of vier warmer dan de buitentemperatuur. De harde oostenwind zorgde ervoor dat de Waddenzee er als een centrifuge uitzag. Overal schuim en kopjes. Gelukkig waren het allemaal Offroad atleten en deze omstandigheden versterkten het ruige karakter van de Offroadsport nadrukkelijk. Onder het toeziend oog van het, in grote mate aanwezige, publiek doken we om 09.40 uur de Waddenzee in. In het eerste zwemdeel naast de kade was happen naar adem. Ongelofelijk je kon je armen niet fatsoenlijk doorhalen want overal kwamen de golven vandaan. Ondanks de kleine groep eliteatleten en de ruime Waddenzee was er weer sprake van kuddegedrag en bleven we elkaar lekker hinderen. Na 200m had ik mijn techniek gemodificeerd tot een “Waddenzee met 6Bft” slag en begon er plezier in te krijgen. Zeker omdat ik nu mensen in begon te halen. Tot mijn verbazing passeerde ik Rob Barel zelfs. Die had blijkbaar een wat minder zwemonderdeel.
Na de eerste doorkomst (1 km) dook ik als 6e met een achterstand van twee minuten op de Fin Mikko Vastarante en neo senior Tim Dullaart het water in voor de tweede lap. Deze ging wat moeizamer. Uiteindelijk als 9e uit het water en snel naar de fiets. Rob en Lars v/d Eerden waren net vertrokken en Paul Embrechts (Bel) zat vlak achter me.
Het fietsen voelde van het begin af aan goed, de benen zaten niet te vol en mijn hartslag was zeker na een intensieve wissel relatief laag. Bij de eerste strandopgang kon ik Sven Strijk al inhalen. Voor me reed Lars en de nr. 3 van de EK 2007 Ruben Bravo (Esp) Met de 44x12 en een 105 omwenteling per minuut vol over de beide mannen heen. De Spanjaard vergeleek de inhaalactie later alsof hij met zijn fietsje ingehaald werd door een Motor GP rijder ;-) In het bos liep ik vrij makkelijk in op Rob, Erik Wolsing en Lesley Derks. Op de weg naar het vliegveld kon ik aansluiten. Erik moest helaas zijn inspanningen bekopen en gaf af. Iets later ging Lesley ook op een wat lager tempo rijden. Rob en ik zijn toen volle bak doorgegaan. Met in ons kielzog de camera's van de NOS (http://player.nos.nl/index.php/media/play/tcmid/tcm:5-418621/category/sport/) en Triatlon.tv. Op het strand stond er een megapuist wind tegen. Langer dan 20 seconden vol op kop rijden was niet mogelijk. De achterstand op Vastarante en Tim was ondertussen van 3’30”naar 1’50”teruggebracht. Tim raapten we na 10 km strand beuken op en met z’n drieën reden we snel op de Fin in. Vlak voor de laatste strandopgang dook Rob plotseling zonder iets te zeggen rechts van ons weg en stak binnendoor de duin op. Hij had hierbij de Fin te pakken. Lekker als je 20 km samen hebt gereden.
Tim en ik gingen met een behoorlijke achterstand de laatste duinopgang op. In het laatste deel moest Tim lossen en met een achterstand van 30 seconden begon ik als derde te lopen. Op dat moment vlogen allerlei gedachten door mijn hoofd: YES ik lig derde bij een EK en dit is 14 weken na de herniaconstatering. Wat er nu nog zou gebeuren tijdens het lopen maakte me op dat moment eigenlijk niet veel meer uit. De eerste kilometers gingen eigenlijk best lekker. Snel wat Powerbargel (de Appel met caffeine) naar binnen gegoten. Op het strand kwam Paul Embrechts me al snel voorbij denderen. Daarna kwamen Lesley en Rorik Schouten nog eens erover. Oeps, het ging nu hard. Na 6 km kwam Machiel Ittman me ook nog eens voorbij. Lesley zakte na 10 km in dus uiteindelijk als 6e geëindigd .

Total loss maar zeer tevreden met het resultaat van deze wedstrijd kan ik het triathlonseizoen 2008 beëindigen. De sfeer in het Nederlandse kamp is goed. Rob en Ingrid van Lubek eerste een super derde plek voor Judy v/d Berg en top klasseringen voor de rest van het team.
Voor een sfeerimpressie en beelden van triatlon.tv : http://www.triatlon.tv/crosstriathlon_ameland_2008.php Of gewoon de fotobeelden op de site van http://www.tri-ambla.nl/ (beeldmateriaal).

De uitslagen:
Heren Elite

1 Rob Barel NED 2:37:40,141

2 Paul Embrechts BEL 2:39:16,603

3 Mikko Vastaranta FIN 2:39:59,232

4 Rorik Schouten NED 2:40:41,546

5 Machiel Ittmann NED 2:42:40,658

6 Johan Neevel NED 2:43:11,388

7 Peter Mosny SVK 2:43:33,115

8 Lesley Derks NED 2:43:55,880

9 Lars van der Eerden NED 2:44:14,941

10 Sven Strijk NED 2:44:50,685

Dames Elite en age Group
1 Ingrid van Lubek NED 2:58:04,869

2 Sibylle Matter SUI 3:01:01,934

3 Judy v/d Berg NED 3:01:20,066

4 Riikka Kelja FIN 3:03:20,484

5 Maria Czesnik POL 3:04:58,992

6 Carina Wasle AUT 3:06:25,507

7 Maud Golsteyn GER 3:07:20,730

8 Esther Tanck NED 3:11:28,771

9 Gonny Rosendaal NED 3:17:34,692

10 Helen Schmidt EST 3:22:57,515

Nu een weekje rust en dan gaan opladen voor de Fudenasmarathon op Fuerteventura. Een race van 150 km door de woeste van Fuerteventura.