Fudenas 2008

Seizoensafsluiting op Fuerteventura. Dat betekent een weekje klungelen in Las Playitas (het alternatief voor Club La Santa) en afsluiten met een mountainbikemarathon van 150 km van Noord naar Zuid.

Via Petra Wonisch, Canary-bike.com werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan deze "rit in de woestenij". Maandag al vroeg gevlogen vanaf Düsseldorf-Weeze zodat Saskia en ik om 10.00 uur lokale tijd al ingechekt waren in het superluxe Hotel Cala del Sol. In de loop van de dag kennisgemaakt met wat sympathieke duitsers (ja, die bestaan ook) ondermeer Michi Kalidova en Gerhard Burghardt .

Michi is de gids voor de aankomende dagen. Waarbij we een goede kennismaking hebben met de ondergrond (rotsen, lavasintel en zand) en de loslopende geiten en honden.

De temperatuur is met name 's morgens ideaal. Ritjes van 4-5 uur op de mountainbike op een laag tempo op een autoluwe deel van het eiland (gemm. 10 auto's, 300 geiten en 25 honden op 4 uur biken!).

Op de dag van de wedstrijd 's morgens om 06.00 uur ontbijt. Bidons, gel, liquid magnesium en haribo's inleveren bij Elena en Georg (twee doldwaze sportbegleiders van het Playitas sportteam). Zij dragen er zorg voor dat we op de (zes) verzorgingspunten onze eigen spullen hebben. Super geregeld.

Om 7 uur in een luxe touringbus en dan op naar Corralejo (uiterste Noorden). Een evenementenpark van vergane glorie staan zwaar uitgedoste militairen ons op te wachten. Vanaf nu ligt het lot van de 400 deelnemers in handen van het Infanterie Bataillons Soria 9. Deze mannen zijn logistiek met 500 "vrijwilligers" prima in staat om de deelnemers te ondersteunen. Ter indicatie op elke kruising (ook in de woeste binnenland) staan militairen je de route toe te schreeuwen en wijzen. Verkeerd rijden betekent denk ik een "execution local". Daarnaast rijden er mannen in Humvee achtige voertuigen en vanuit de lucht houden BEL-UH1 helikopters ons in de gaten. Op elke verzorgingspost staan grote koelkasten met water, sportdrank, repen en fruit.

Na een geneutraliseerde rit door Corralejo wordt bij het eerste stofpad de race vrijgegeven. De teller gaat direct naar de 40-45 km/u. Mijn hartslag vliegt ook naar de 180. Het eerste stuk met de wind tegen meegegaan met de kopgroep. Na 8 km deze groep laten lopen en mijn hartslag naar de 160 laten zakken. De eerste dertig kilometer een beetje tussen groepjes doorgefietst. Daarna ter hoogte van Tefia samen met een groep van twee Spanjaarden verder gegaan over de wasbordweg.

De omgeving is door de combinatie van woestheid, bergen en lavavelden indrukwekkend. Zo af en toe komt de piloot van de helikopter op een 10-15 meter boven je vliegen. Steekt zijn duim op en gaat weer. Deze mannen moeten in november naar Afghanistan. Daar zullen ze geen bikers vinden die hun duim opsteken.

Het fenijn van de wedstrijd zit hem in de laatste 50 km. Het stranddeel. Michi had me hier al voor gewaarschuwd. De beide Spanjaarden gaven al aan dat we vanwege La Playa rustig moesten biken. Het tempo ging me eigenlijk te langzaam zodat ik na Tuineje (de plek waar de mensen van de tweedaagse tour overnachten) besloot om mijn eigen tempo maar te gaan rijden. De Spanjaard en een agegrouper uit Duitsland gingen in mijn wiel mee. Bij het strand kwamen de steile klimmen. Dit in combinatie met de tegenwind maakten het zeer zwaar. Mijn maatjes konden helaas niet meer volgen. Ter hoogte van Costa Calma kon ik de ene na de andere snelstarter oprapen. De laatste 30 km waren, ondanks 10 km asfalt, zwaar. Voor de omgeving had ik geen oog meer, ook al passeerden we naturistenstranden, toeristencentra of mooie surfspots. De duinpassages waren lang en zwaar.

Na 5uur 57 minuten mocht ik eindelijk de finish in Morro Jable overgaan. Klassering 8e overall en 3e Veteranos 40. 150 km en 2.200 hm en een gemiddelde temperatuur van 27 graden!

Na afloop van de wedstrijd aan het buffet (Paela en veel bier) en nagenieten van de sfeer en het mooie eiland. Deze marathon is een aanrader!

FOTO's zijn te vinden in het Picassawebalbum: en de hier de

Uitslagen.