Herfststand

Met deze mooie nazomer dagen is het moeilijk om het lichaam in de herfststand te houden. Zeker omdat nu vanwege de nareactie van de valpartij op Ameland mijn tussenwervelschijf aan het drukken is op een zenuw. Ik ben onder behandeling bij Orthomanueel therapeut Dr. Kluivers in Enschede. Ik mag, nee beter gezegd ik moet sporten. Kijk dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Zeker omdat er in 2010 een aantal belangrijke wedstrijden op het programma staan (EK OD, EK Crosstraithlon, EK Xterra en WK Xterra) Dus het wordt een lang seizoen waarbij ik nu de basis al voor ga leggen. De intensiteit is wisselend, zo af en toe bij het zwemmen en met het mountainbiken een lactaatprikkel geven. Het lopen gaat op een rustig tempo. Daarnaast lekker klungelen, eten, drinken en kijken naar het materiaal 2010.

Kraftman-Offroad Triathlon

Welcome Back to Hell
Na het dubbele gevoel dat ik in Ameland niet de wedstrijd heb gehad waarin alles goed liep me maar aangemeld voor de Belgische Kraftman Offroadtriatlon . Na een jaar van afwezigheid op de kalender is de triatlon weer aanwezig. Niet meer in Lanklaar maar nu voor ons iets dichterbij in Rotem. We zakken zaterdag al af naar Lars v/d Eerden en Maud Golsteyn. Dit sympathieke tweetal heeft de smaak van de Offroadtriathlon helemaal te pakken. Lars was in Ameland hard in aanraking gekomen met een paaltje en zal de wedstrijd gebruiken als test om te kijken of zijn been belastbaar is. Maud pakt de wedstrijd als zware training voor de NK Duathlon. Dus drie personen die allemaal met hun eigen doel aan de wedstrijd deelnemen.
Saskia zit met de twee Doggies opgescheept maar dat mag vanwege de zon geen straf zijn.
Het fietsparkoers is uitdagend. Korte steile klimmetjes, afdalingen met tricky trials, bochten met los zand, wortelafdalingen kortom een echt mtbparkoers. Het rondje is 8 km en bevat zo’n 160 hm. We hebben er na de parkoersverkenning in ieder geval zin in.
Zondag is het weer een beetje wisselvallig. Miezerig, windje en net 17 graden.
Het zwemmen vindt plaats in een kanaal. Het is een heen en weer parkoers, bij het inzwemmen al gemerkt dat in het midden van het kanaal wat stroming stond en aan de kant geen. Nette start en voor ik het door heb lig ik aan de leiding, na tweehonderd meter komt Luc Huntjes aansluiten. Deze nationale topper uit het verleden pakt een paar maal per jaar een triathlon. In mijn voeten bengelt Lars. Luc en ik zwemmen gezamenlijk op. Het gaat lekker ontspannen lange slag en geen geduw en getrek. Bij de laatste boei met nog tweehonderd meter te gaan laat ik Luc mooi de route naar het trapje uitzetten. Goede wissel en ga als tweede het Parc fermé uit. Yeray Luxem zit kort achter ons. Yeray heeft dit seizoen de aansluiting bij de Europese Top van de Xterra/Crosstriathlon gevonden. Hij neemt al snel de kop over. Aan het eind van de eerste ronde komt de andere Belgische topper Paul Embrechts al aansluiten. Ik laat hem gaan, in de drie aankomende ronden heb ik mijn energie nog hard nodig. Ik lig ondertussen netjes op een derde plek. Hoe langer de wedstrijd duurt hoe makkelijk het gaat.

In de derde rond sluit Tim van Daele aan. Door een schakelfoutje mis ik de aansluiting,. In de laatste ronde heb ik mijn ouderwetse fietsbenen weer, ik knal twee tandjes zwaarder een klim op en raap Tim op. Bij het passeren van enkele achterblijvers geef ik heuvelop een dot gas en ik ben los. Ik knal het parc fermé in en geef een dot gas om het tactische tikje uit te delen. Achter Tim zit op korte achterstand William Busch een veteraan die goed kan biken en lopen. Het loopparkoers is heftig. Het parkoers van oude Lanklaar is daarbij een lachertje: steile klimmetjes, venijnige afdalingen waarbij je moet vasthouden aan struiken, heide en takken. In de tweede ronde blijkt dat Tim uitgestapt is en William is duidelijk van plan om mijn derde plek overall en leidende veteranenpositie over te nemen. In de klimmen branden mijn benen behoorlijk en in de afdaling voel ik andere dingen. Er van uitgaande dat iedereen hetzelfde gevoel moet hebben, pers ik uit een geheim laatje nog wat energie in mijn lichaam. Strijdend ten onder gaan is heroïscher dan de handdoek al in de ring te gooien. Uiteindelijk lukt het om als derde overall (op gepaste afstand van Yeray Luxem en Paul Embrechts) en eerste veteraan te finishen. Saskia , de doggies en Lars, die toch vanwege de spierbeschadiging verstandig uit gestapt is, vangen me enthousiast op. Ondertussen zijn bij de dames Riika Kelja en Maud druk bezig om de dameswedstrijd kleur te geven. Uiteindelijk is het Maud die een week na haar Nederlands Kampioenschap Offroad laat zien dat lopen haar ding is en haar achterstand van 30 seconden na het fietsen omzet in een ruime voorsprong.


Uitslag:
1.Yeray Luxem
2.Paul Embrechts
3.Johan Neevel (H40)
4.William Busch (H40)
5. Luc Huntjes
6. Robert Mijwaard (H40)

NK Offroad: slipgevaar

Tri-Ambla 2009 kan weer in de boeken als een strijd tegen de elementen. Harde wind, springtij, golven, gladde ondergrond en zuigend zand waren de elementen waar alle deelnemers mee te maken kregen in de 2009 editie.
Tijdens de parkoersverkenning van vrijdagmiddag was het met een lekker zonnetje en een stevige wind goed te doen. Met een goed gevoel dan ook de Super Moto’s laten zitten, dit ondanks het aanbod van Uwe (teammanager Endorfin-Solvis) om zijn 2,4 Furious Fred’s om te zetten. Vanwege de springtij wordt de start een uurtje uitgesteld, dit betekend een uurtje langer blijven liggen.
Saskia gaat voor de M-afstand en geniet van de gezelligheid van alle aanwezige atleten.


’s Avond nog een pizza pakken en met elkaar de tactiek doornemen. Binnen het sterke deelnemersveld zijn er voldoende kandidaten voor een podiumplek. Dit zal zaterdag naast de strijd tegen de elementen een spannende strijd.
Zaterdagmorgen komt de regen met bakken uit de lucht. Temperatuur is niet ideaal maar volgens buienradar zal het na 13.00 uur droog worden.
Ruim voor de start het water in om de boeien en de route uit het water te verkennen. Watertemperatuur en golven vallen eigenlijk best wel mee. De start zal vanwege het hoge water vanuit het water plaatsvinden en het zwemmen is ingekort tot 1km. Dit zal meer zijn om de groepen na ons nog water aan te bieden want om de zwemomstandigheden hoefde het eigenlijk niet.
Scheidend voorzitter Joep Oud probeert met reddingslijn een startlijn te trekken. De atleten tonen weinig respect voor de organisatorische palmares van Joep en drijven hem langzaam richting halsdiep water. Dit is voor Joep het sein om het startschot maar af te laten gaan. Maar voordat hij deze zin volledige kan uitspreken is de hitsige massa al de Waddenzee ingedoken.

Zwemmen gaat me in het eerste stuk te hard. Ik kom redelijk voorin mee bij de eerste boei. Op het stuk wind tegen kies ik voor de ideale lijn en pak hierbij nog een aantal plekjes mee. Als 7e op korte afstand van de kopgroep uit het water. Dit is een gunstig scenario. Wissel gaat moeizaam en chaotisch. Snel op de bike mijn verloren tijd in halen. Wat ik al wist wordt bevestigd: Super Moto’s zijn geen modderbanden. Enigste voordeel van slicks is dat ze niet vollopen met modder ;-).
Ik glij van links naar rechts maar ik loop wel op voorgangers in. Op de eerste klim bij de speeltuin van Nes glij ik op mijn plaat. Oeps, daar gaat de behandeling van de chiropractor. Snel weer op de fiets en vol gas door. Ik haal Niels Strijk en de Duitser Sascha Wingenfeld in. Sascha kan mee en gezamenlijk gaan we verder. Ik ga in het bos weer twee maal onderuit. Dit wordt vervelend en ik verlies tijd en moraal met deze stomme actie’s . Gelukkig sluit Machiel Ittman aan. Met z’n drieën hebben we goede kans om naar voren te rijden. Helaas ga ik voor de vierde maal onderuit en verlies de aansluiting. Ik kan bij Bert Flier aansluiten en gezamenlijk rijden we tegen de wind in naar het strand. Had ik in 2008 nog de macht om naar voren te rijden. Nu fiets ik als een dweil. Geen macht en steeds zoekend naar het juiste verzet. Vlak bij de strandopgang zien we Erik Wolsing in de kreukels liggen. Er staan gelukkig wat wandelaars bij. Erik geeft aan dat we door kunnen rijden. Op het strand heb ik een tijdelijke opleving en met de 44/12 trap ik lekker door.
Sascha Wingenfeld moet lossen, als Bert iets later overneemt moet ik lossen. Uiteindelijk op gepaste afstand van de kopgroep als 8e van de fiets af. Lopen gaat stabiel en geeft me weer wat moraal. Met een plekje verlies, tegen voormalig steeple chase loper Jeroen van Dijk, uiteindelijk als 9e overall en 2e bij de H40 gefinished.
Saskia is ondertussen met haar wedstrijd bezig en finished tevreden op steadey state.


Uitslagen