Open Amelands kampioenschap Cross Triathlon - Tri Ambla

De organisatie van de Tri Ambla wordt steeds professioneler zonder dat ze daarbij het belang van de sporter en de toeschouwer uit het oog verliest . Het is een kunst om na 9 edities ,waarbij ze begon met 37 deelnemers, nu een evenement aan te bieden waarbij de deelnemer (870 stuks in de 2011 editie) ongeacht aan welke afstand hij of zij deelneemt, een uitdagend parkoers aanbied waarbij ook alle schone elementen van het fantastische waddeneiland Ameland in verwerkt zijn. In dat kader medewerkers en vrijwilligers van St. Sport Promotie Ameland proficiat met het lustrum en bedankt voor het sportaanbod!!

Als atleet ervaar ik de Tri Ambla als een fantastisch evenement. Het is de laatste crosstriathlon van het seizoen, maar toch blijft er een gezonde wedstrijdspanning bestaan. Deelname aan het Open Amelands Kampioenschap is dan ook niet zomaar iets. De natuurlijke elementen van het eiland maken het tot een niet vergelijkbare wedstrijd (zelfs niet met voorgaande edities) De 1,5 km zwemmen in de continu wisselende omstandigheden van de Waddenzee, daarna 35 km mtb met variatie van technisch rollen door de bossen, stuiteren op of om knipgaten en stoempen op het strand en dan met de laatste energieresten in je lichaam 12 km crosslopen op een stevig geaccidenteerd parkoers. Dit vraagt van je als atleet een aanslag op alle terreinen van lichaam en geest. Conditie, kracht, balans, snelheid, coördinatie, tactisch inzicht en het relativeringsvermogen dat zijn de eigenschappen die je nodig hebt om Open Amelands Crosstriathlon Kampioen te worden. De vraag was zijn alle eigenschappen na een lang en zwaar seizoen nog in mijn lichaam aanwezig. De race zal het uitwijzen.

De Waddenzee water was met 14 graden niet al te warm maar dankzij een goede warming up was de koude prikkel al snel onder controle. Start ging goed. Het duurde wel een tijdje voor ik de golfslag kon vertalen in een efficiënte armslag en ademhalingsfrequentie. Na de eerste boei lag ik mooi vrij en kon mijn eigen race zwemmen. Na ruim 1,5 km als 7e uit het water en op naar een snelle wissel.

In de wisselzone Rick Nijhoving en een andere snelle zwemmer ingehaald. Rick haalde me na 2 km fietsen in en gezamenlijk konden we naar voren rijden. Op de rechte stukken moest ik alle zeilen bijzetten om Rick zijn wiel vast te houden, in de bochten was het gelukkig andersom. In het bos pikten we Jarrich van Woersem en Menno Iedema op. Menno besloot de pijlen niet te volgen, volgens mij geen onwil maar het stuur ging de verkeerde kant op. Hierdoor miste hij de aansluiting. Jarrich kon op karakter aansluiten. In de weilanden naar Hollum was het ieder voor zich. Jarrich moest als eerste lossen en daarna was het mijn beurt om Rick te laten gaan. Ik had niet het gevoel dat ik slecht reed. Hf zone was op wedstrijdniveau en de hobbels en bobbels nam ik op souplesse. Rick was evenals Erik Wolsing vandaag een klasse beter. Achter de koploper Erik Wolsing lag de Duitser Georg Potrebitsch. Deze avonturier had Ameland uitgekozen als laatste voorbereidingswedstrijd voor de IM Hawaï. Als de IM straks goed uitpakt dan hebben we volgend jaar de broertjes Ralaert, Chris Mc Cormack en de Llanos broertjes in Ameland aan de start. Maar goed zover was het nog niet want onze Georg is sterk maar nog niet gewend aan de hobbels en bobbels van Ameland. Voor Hollum passeerde ik Tim Dullaart. Zijn energievoorraad was weg en op karakter zou hij de wedstrijd finishen. Voor me zag ik Georg en Rick gezamenlijk rijden. Het mooie was dat ze niet echt uitliepen. Op het strand was het zoeken naar het juiste ritme. Ik was blij dat in de laatste strandkilometers Erik Patist me passeerde. Hij reed sterk en al kletsend (met name Erik) reden we naar de laatste duinpassage.

Ondanks alles toch als 4e het parc fermé in voor de afsluitende 12 km lopen. De eerste km gingen matig. Pas na mijn laatste Amaxc gel gaat de turbo open en kan het gat op Rick verkleinen.

Helaas is de afstand net een paar km tekort en moet/mag ik genoegen nemen met de 4e plek. Na de finish wachten op Saskia die voor de M gaat. Beiden moe, maar tevreden terugkijkend op een mooi Tri Ambla.

Seizoen zit erop.....

UITSLAGEN
CROSS TRIATHLON AMELAND
(1500Z - 35F - 12L)

MANNEN -------------------------------
1 Georg Potrebitsch GER 2.35.14
2 Erik Wolsing 2.40.16
3 Rick Nijhoving 2.40.32
4 Johan Neevel 2.40.47 H40
5 Jarrich van Woersem 2.44.40 H18
6 Joost Christiaans 2.46.17
7 Guido Kwakkel 2.46.57
8 Erick Patist 2.47.51
9 Hendrik Venema 2.48.21
10 Stefan van der Pal 2.48.22

VROUWEN ------------------------------
1 Riikka Kelja FIN 2.53.25
2 Judy van den Berg 2.57.21
3 Birgit Schönherr GER 3.04.15
4 Gonny Rosendaal 3.05.20 D40
5 Silvia Brouwer 3.12.29
6 Marijke Zeekant 3.15.58 D50
7 Brenda Schuurkamp 3.19.30
8 Marjolein Bil 3.20.52
9 Saskia Veerman 3.25.25
10 Geke Venema 3.27.50 D40

Modderfiguur op de Offroadtriathlon Vlaardingen

Het was lange tijd onzeker of de offroadtriathlon van Vlaardingen wel of niet zou doorgaan. Gelukkig is er weer een team van enthousiaste vrijwilligers opgestaan die de 2011 editie perfect organiseerde.

In de dagen voorafgaand aan de wedstrijd heeft het goed geregend waardoor de kleibodem lekker zacht werd. De grasstukken waren wat sompig en de twee bospassages waren een confrontatie met de vette modder en klei. Kortom een lekker zwaar parkoers.
De zwemstart verliep slecht, ik bleef met mijn arm hangen in het startkoord (dank je Kitty) Hierdoor direct 10 meter achter de voorste groep. Gelukkig al snel weer naar voren gezwommen en bij de eerste boei lag ik tweede op gepaste afstand van Martijn Dekker. Naast mijn zijde lag Lars van de Eerden, samen konden we iets wegzwemmen bij de achtervolgers maar echt indrukwekkend was het niet. Wissel verliep slecht en te langzaam. Hierdoor met lichte achterstand op Lars op de fiets. Na 5 minuten zwoegen en stuiteren (heb je een mooie Scott Spark LTD laat je hem thuis) was het gat dichtgereden. Het viel me tegen na al de lange duurtrainingen om hoog in de zone's te rijden. Veel te snel kwam Rorik erop en erover. Op zijn versnelling hadden we beiden geen antwoord en we waren net zoals de race in 2007 tot elkaar veroordeeld. In de tweede ronde kwam Joost Christiaans aansluiten, deze symphatieke mountainbiker heeft, met veel progressie de stap naar de (offroad) triathlon gemaakt.

Hij ging voor Lars en mij het Parc fermé in. In het afsluitende looponderdeel kon ik de moegestreden Lars nog wel passeren en liep de eerste kilometers in op Joost maar helaas was toen het beste eraf en werd het consolideren met een 4e stek/1e H40.
Na afloop kwam er weer een vierde onderdeel bij: het ontmodderen van de fiets, schoenen en kleding.