Triathlonseizoen ten einde, lang leve het nieuwe seizoen!

Het 2013 triathlonseizoenafscheid (het seizoen en niet mijn afscheid!!!)  was eigenlijk gepland na de eerste NK Mastersprint triathlon in Maastricht. Helaas stak een ontstoken teen hier een stokje voor. Effe balen maar mooi de tijd om een snelle seizoensevaluatie op te stellen.

2013 was bedoeld als 'overgangs- en op naar 2015 jaar' . Vanuit die hoedanigheid het doel bereikt. Maar zoals iedere atleet weet: starten is gaan voor het podium; meedoen is als vakantie gaan met OAD. Je hebt geboekt maar of je je reisdoel haalt is de vraag.

Resultaatfactor:
Trainingstechnisch was er één van, door allerlei omstandigheden, wisselend sportjaar; Resultaten tav wedstrijden GOED: (2x NK Zwemmen; 3e Master Bicycle Gran Canaria, 1e agegroup IM 70,3 Mallorca , 2e overall/1e Agegrouper Double Olympic Calla Mirror (Mallorca), 11e overall/1e Agegroup half Challenge Almere.

Maar:...........

"Nog wat werk te doen factor"

Matig tevreden ten aanzien van:

- fiets- en loopsnelheid in 2013

- "het er voor gaan beleving" in de wedstrijd. Ik was dit jaar meer de trainingskampioen dan de wedstrijdkampioen. Je  kent het denk ik zelf wel: van die trainingen waarin je het complete melkwegstelsel aankunt. Sta je vol gemotiveerd en volledig in je 'bio-piek-ubersupercompensatie moment aan de start en dan loopt het niet zoals je wilt.  Na 200m zwemmen lig je nog te worstelen op een ondankbare xxx plek of het  wattage op de fietsonderdeel zit op het spaarlampniveau.  Vanuit de mentale factor koester ik altijd mijn "ik doe aan triathlon"   Je hebt namelijk een schraponderdeel: van de drie onderdelen zit er altijd er wel één die je supersnel wilt vergeten. Ik weet het: aan de finish gaat het om het resultaat van de drie onderdelen (incl. de wissel).  Je houdt jezelf voor de gek maar toch. Koester je goede momenten na afloop en werk thuis aan je slechte onderdelen.

Privé(support) factor:

Of je nu wel of geen sporter bent:  we functioneren allemaal onder een stabiele privé- en werksituatie. Daarom een diepe buiging voor Saskia! TOPPER.   

De  materiële factor:
Grote dank aan de sponsoren die het " ik doe aan Triathlon"  wat eenvoudiger maakten:
- Bikestudio Benny Brouwer en Trek Benelux voor de TrekSpeed concept 9,9;
- Wivetechniek Nunspeet materiële support;
- Duursport voor de sportvoeding;
- Rien Mulder Sport bv ism Sailfish en Tao voor de wetsuits en trainingskleding;
- Schwalbe Nld als banden supplier;
- Zwembad de Veldkamp voor de waterfaciliteiten

Overlapfactor:
Een overgangsperiode van toertochten op de mtb, crosslopen en zwemwedstrijden breekt weer aan. Daarnaast duik ik zo'n Tatjana fitnesstent in om de krachttraining op te pakken (zie de " nog wat werk te doen factor". In maart 2014 zal  in samenwerking met  Tri Experience   een ouderwetse gezellige maar ook constructieve trainingsstage op Gran Canaria georganiseerd worden. Belangstellenden kunnen zich alvast melden.  
Kortom we komen de winter wel door !

Almere de halve Challenge, dweilen met de kraan open

Almere de halve Challenge, dweilen met de kraan open


Contrasten kunnen mooi zijn in de triathlonsport. Zo zwem, fiets en loop je onder perfecte weersomstandigheden een wedstrijd in het Oostenrijkse Strobl en een weekje later probeer je de weerselementen te trotseren in de Almeerse polder.

Omdat er, ondanks een hersteljaar, goesting was voor een halve triathlon besloot ik me aan te melden voor de halve Challenge Almere. Almere tjahhhh je weet dat het vlak is en dat het er waait. Maar dat het uitgerekend op de wedstrijddag baggerweer maakte het deelnemen al tot iets heroïsch (zeker voor de bikkels van de klassieke afstand).



De wedstrijd

Zwemmen ging redelijk goed. Kopgroep ging te snel. Na een 24’ als 9e uit het water. Tot mijn verbazing zie ik Frank Heldoorn voor me lopen. “zwom hij nu zo goed of ik zo slecht? “. In de wissel wel de tijd genomen om een keuze te maken uit de uitgebreide herfst en wintercollectie. Besluit toch maar voor de windbreaker te gaan. Armstukken krijg ik niet over mijn natte armen heen. Fietsparkoers is vanuit de ANWB visie opgezet: stuur 1.200 atleten, ondanks dat ik in de 90km slechts 3 auto’s heb gezien, over zoveel fietspaden als het kan. Dit draagt icm betonplaten, paaltjes, grind en natte – lees glibberige- ondergrond toe aan een extra dimensie in de triathlon. Noot: Organisatie wilde overigens wel maar de vergunningverleners dachten er anders over . Mijn lichaam reageerde ook prettig op de natte tochtige wereld: Hf zakte van een nette 160 naar 138., daarnaast voor het eerst in mijn carriere een actieve blaas in de wedstrijd. Daarom met goed gevolg deelgenomen aan de 2u25’durende workshop "Pinkelen am Rad". Met dat tempo had ik alle tijd om theorie en praktijk te kunnen oefenen.

De wissel naar het lopen ging goed. Tempo was redelijk en de achillespees melde zich gelukkig niet!. Tussen de 8e en de 16e km zelfs in staat om een goed wedstrijdtempo neer te zetten. Daarna was het ,vanwege te weinig loopkilometers, gedaan met de snelheid. Ondanks een dweil van een wedstrijd (vanuit persoonlijk perspectief) een 11e plek overall en 1e H45.

Zondag nog een NK Sprint masters meepakken in het altijd gezellige Maastricht en dan is het triathlonseizoen over. Op naar 2014 nieuwe doelen nieuwe kansen!



Foto: Christie Brouwer



"Vize Europameister Cross Triathlon of First Loser

Als het om titels gaat dan klinkt het beter om in een Duitstalig gebied tweede te worden. Ik mag in ieder geval na de EK Crosstriathlon in Strobl de titel van Vize Europameister CrossTriathlon AK45 dragen.   
We (Joost Christiaans, Arie de Jong, Lindy en Marietta van Anrooy, Saskia Elemans, Maud Golsteyn, Judy van den Berg, Jarrich van Woersem, Mark Hamersma en mijn eigen Saskia ) zijn woensdag afgereisd naar het mooie Strobl am Wolfgangsee. Fantastisch weer in een keizerlijk landschap.   Donderdag sloten de agegroupers Jac Dirx en Armin Alta aan bij de parkoersverkenning.  Parkoers was op basis van de aanwezige bergen teveel geasfalteerd maar bevatte gelukkig nog een aantal minuten van uitdagende afdalingen. Helaas lukte het  Armin Alta om na 8 km parkoersverkenning een tot nu onbekend gebleven gat in de Oostenrijkse velden te vinden. Na  4 fantastische salto mortales was de landing wat minder. Eindresultaat een sleutelbeenbreuk.  Domper op de verkenning en einde oefening voor Armin. Loopparkoers was met een 25hm ook niet echt spannend. Op de wedstrijddag dus gewoon een kwestie van hard zwemmen, mountainbiken en crosslopen.

Lindy mocht zaterdag al vroeg de spits afbijten.

De Wolfgangsee hulde zich nog in nevelen toen we arriveerden. Leverde mooie beelden op.

  Lindy presteerde op alle onderdelen goed en kon met een ruime voorsprong op haar concurrenten de eerste Europese titel noteren. 

Daarna was het de beurt voor Jac (H55) en mijn persoon om bij de Agegroupers te knallen. 

Als 5^e overall uit het water samen met mijn belangrijkste concurrent Gerald Will (Oostenrijk). In het aanloopstuk niet de macht om de aansluiting bij de kopgroep vast te houden. Na 18 km eindelijk de bekende 2^e adem gevonden maar dat was te laat.

 

 

 

Bij het lopen 2 plekken (overall) verloren zodat er een 8^e plek overall en 2^e plek H45 bijgeschreven mochten worden. Tevreden gefinished en snel de Wolfgangsee ingedoken om af te koelen. Daarna snel de Bondscoachpet weer op zetten om in de Elite/U23 serie: Jarrich, Mark (beide U23) Joost, Arie, Maud, Judy en Saskia te coachen. Gelukkig had ik met Saskia N,  Marietta en Armin een extra paar assistentcoaches op het parkoers.

De Nederlanders hadden een superdag. Jarrich knalde na een mooie strijd naar het goud en Maud liet de pech van het afgelopen jaar achter zich met een zilveren plak. Mark moet zeer tevreden zijn met zijn 4^e plaats U23.  Bij de dames  was het Judy die met een degelijke en tactische goed ingedeelde wedstrijd een 9^e plek wist neer te zetten. Saskia E. was helaas niet in staat om de enorme achterstand na het zwemmen goed te maken. Bij de mannen had  Joost helaas niet de topdag die hij gehoopt had. Arie had de pechvogel op zijn schouders zitten. Twee maal lek hierdoor was een goede klassering uitgesloten.

In de afterparty waren we gelukkig overall het sterkst.

 Uitslagen 

Brilletje op, brilletje af, Rondje Eilanden

Een tijdje blogstilte wil niet zeggen dat er niets gebeurt is. Nooit een saai moment in mijn leven. Maar goed even over naar de basis van de blog: offroad  dat had ik samen met 568 andere atleten tijdens 'het rondje eilanden' . Dankzij de enthousiaste verhalen van de clubgenoten van TV Triade en het mooie weer was de keuze voor deelname aan het Rondje Eilanden snel gemaakt. In het kort samengevat bestond de race over en naar 12 eilandjes in de Vinkeveense plassen hardlopen en zwemmen.
Samen met Rob Huls, Peter van Grootheest en Paul Slot werd er koers gezet naar de Vinkeveense plassen. De stemming zat er mede dankzij good old Bob Marley al vroeg in.  De vraag was wel of we in de wedstrijdmodus zouden komen op de good vibrations en "No woman, No cry".


De 568 atleten werden met tussenpozen van 10 seconden het water ingestuurd. Vanuit het achterveld  was het met alle badmutsen voor je makkelijk oriënteren. Nadeel was wel de wachtrij voor de eilandtrapjes. Mijn oprechte excuses voor het voorkruipen.

Na een aantal eilandruns en oversteekduiks ben je de tel van het aantal eilanden totaal kwijt. Beleving was optimaal, genieten en pijn lijden gingen vrolijk samen. Pijn begonnen ook mijn achillespezen te doen. Met wat knikplatvoeten en een lichaam waarbij de "Tenminste Houdbaar Tot" waarde al begon te naderen waren de 'snelle'surfschoentjes verre van ideaal. Terwijl ik ieder jaar toch weer een behoorlijke declaratie indien bij mijn zorgverzekeraar voor orthopedische verantwoorde zooltjes besloot ik om zwemtechnische redenen  met surfschoentjes te gaan zwemmen en te lopen. Surfschoentjes hebben een 0 mm hak. Gevalletje van Alzheimer light zal ik maar zeggen.

De schrik sloeg er ook in toen in bij de 'gelukkige' zat die door gingen naar de finale. Auchhhh weer pijn lijden.  In de finale maar 2x  twee eilandjes voorgeschoteld ipv 12 dus dat scheelde weer. De sfeer op het starteiland met livemuziek, Surinaamse BBQ en een dranktent was goed.

Na een korte power nap op voor de finale met als eindresultaat een derde plek, bij de masters, naast Peter van Grootheest en Rob Barel.

Hartstikke leuke wedstrijd echter de beloning van geïrriteerde achillespezen is een domper.  De NK Masters OD in Klazienaveen gaat het niet worden. Wel samen met Ronald Berendsen als duo bij de trio's ;-).  Of starten bijChallenge Almere reëel is wordt de vraag..........................
 

IronTrimallorca103

De 103  in deze wedstrijd staat voor 3 km zwemmen, 80 biken en 20 lopen; locatie Calla Mirror, Mallorca. Datum 2 juni 2013 Dit even tav de feitelijke gegevens. Nu over naar het hoe en waarom.

De 70,3 in Mallorca ging tav klassering ok maar daar was ook alles mee gezegd. Had wel een behoefte aan een sportieve revanche. Deze kwam snel. Trainingsmaatje Ronald Berendsen zat nog steeds op Mallorca en het vanaf Eelde met Ryanair goedkoper vliegen is dan een middag in Zwolle parkeren werd de agenda snel afgestemd. De IronTrimallorca 103 zou een mooie gelegenheid zijn om de persoonlijke revanche toe te passen.

In de dagen vooraf het parkoers verkend. Het bike- en loopparkoers was er een met serieuzeuitdagingen. Twee ronden van 40km fietsen wat over een ingewikkeld hashtag model (#) uitgezet was in de omgeving van Calla Millor. Veel draaien en keren en lastige klimmetjes op een smalle en niet al te goed onderhouden asfaltweg. Het lopen drie ronden van 6,8 km met 3,5 km boulevard en3,3 offroad (met 100 hm).

De raceday was na de massaliteit van de IM 70,3 even wennen. Aan de 103 namen een zeventigtal atleten variërend van professional atleet tot ambitieuze agegrouper deel.

Samen met Ronald, die zijn tweede triathlon in zijn sportieve carrière ging doen, rustig ingezwommen. Temperatuur in het water was aangenamer dan de 27 graden met een zwart neopreen pak. Tijdens het inzwemmen hoorden we een harde knal en gekscherend zeiden we dat dit er een band in het Parc Ferme geknald was.

Start ging relaxed en ik lag al vrij snel met een Spanjaard op kop. Na 1 km tempo iets opgevoerd en daarna rustig weggezwommen. Na 3 km met een dertigtal seconden voorsprong op nr 2 het water uit en enkele minuten op de rest. De bikesessie ging onder begeleiding van een brede Guardia Civil op een motor. Blijkbaar een locale motorheld want hij groette iedereen. Ging zelfs een paar keer stil staan om wat te socializen. Vergat daarbij zijn taak en kwam me daarna met een bloedgang weer voorbij. Parkoers was een killer. Nergens echt in het ritme kunnen komen (klimmen, dalen, bochtje, aanzetten, etc) wel leuk en iedereen had er last van. Met een voorsprong van een minuut op de lokale professional aan de loopsessie begonnen. Na 4 km had Juan Naddal me ingehaald. De tweede plek kon veilig gesteld worden. Ronald had ondertussen als niet zwemmer een solide zwemprestatie neergezet. Helaas stond in het Parc Ferme hem een vervelende verassing te wachten. De knal die we bij het inzwemmen hoorde bleek zijn band te zijn. Dankzij een vriendelijke Duitser die hem ondanks protest van de jury hem een nieuw wiel gaf kon Ronald zijn weg vervolgen. Pechduivel sloeg daarna nog enkele malen toe door een leegloper (of er opzet in het spel is geweest zullen we nooit te weten komen;-). Ondanks alle tegenslagen op karakter de wedstrijd gefinished.

Mooie en zware wedstrijd. Aanrader voor 2014!
Uitslagen
Videoimpressie

Update na een lange trainingsperiode en winst Agegroup IM 70’3 Mallorca

Na een stabiele trainingswinter en een goede start met het NK zwemmen (goud en dikke PR’s op de 800 en 1500m vrij) kwamen er wat trainingsmogelijkheden in de warmere oorden op mijn sportpad. Eerst een trainingssessie op Gran Canaria met lokale matador Ronald Berendsen en Saskia Elemans. Vele kilometers van zwem- fiets en loopplezier in warme omstandigheden. De basis voor het nieuwe seizoen werd gelegd. Voel me goed en sterk. Na een korte koude Nederlandse overgang mag ik naar Mallorca om alvast specifiek voor de IM70.3 Mallorca te gaan trainen. Ondanks  een sporthistorie van veel gevarieerde wedstrijden ben ik nog een “IM maagd”. Halverwege de trainingsweek komt er een vervelend kuchie met een griepvermoeidheid opzetten. Gevolg : weken blafellende… … antibioticakuur overbelaste tussenribspieren en beperkte trainingen. Doelstelling tav IM70’3 wordt continu bijgesteld. Van podiumplek tot afzien van deelname.

Met gemengde gevoelens wordt er afgereisd naar de Balearen. Gelukkig herpakt het lichaam zich in de loop van de week. Doelstelling wordt nu goed finishen en genieten.

De day before Raceday de spullen in het parc fermé gehangen. Onder de indruk van het logistieke apparaat van een dergelijke wedstrijd. 3.300 atleten die hun personal equipment moeten zien terug te vinden in de chaos van de wedstrijd. Parc Fermé is erg lang (totaal 500m) het is dus goed om goede oriëntatiepunten te hebben voor je fiets en tassen.

Op de racedag is in de ochtend nog niet echt een wedstrijdspanning. Heb er wel zin in en zie wel hoe het gaat. Na de start van de pro’s en de trainingsmaten Ronald en Arno te hebben bekeken begint mijn laatste preparatie . Na wat snelle zwemstartjes gemaakt om de rikketik op gang te brengen begeef ik me richting de zwemstart. We zijn de laatste agegroup die mag starten. Wel lekker kun je onderweg inhalen (tenminste…). Sta mooi vooraan en ga strak in de onderhandeling over de zwemstart met mijn leeftijdsgenoten. Dit pakt goed uit en binnen 20 m lig ik tot mijn verbazing vrij. Zwemmen gaat niet goed maar het gaat in ieder geval sneller dan de rest. Na 600m haal ik de laatste van de startgroep voor ons in (15minuten eerder gestart). Deze mannen benutten iedere minuut van de wedstrijd optimaal. De zeebodem is bezaaid met een kleurenvariatie van Sailfish badmutsen (iedere agegroup heeft een eigen kleur). Na 26 minuutjes kom ik als eerste over de tijdsregistratie heen en kan de lange weg naar het parc ferme beginnen.

Gelukkig werken de hersenen goed en pak de juiste transitionbag en fiets. Op de weg naar de bergen van Pollenca wat ingehouden om daarna met gezwinde spoed de klim van 9 km op te knallen. Ondanks de toenemende tegenwind is het onderweg genieten van het mooie eiland. Onderweg wordt ik door niemand ingehaald dus ik lig nog steeds op de eerste positie. Dit verbaast me omdat ik bij de start nog in de ogen van Laurent Jallabert mocht kijken.  Lopen gaat over drie ronden van 7 km. Het is een continue laveren tussen deelnemers. 

Het lopen gaat twee ronden relatief lekker, de derde ronde is overleven. Mijn voorsprong gelukkig kunnen behouden en als IM70.3 rookie als eerste in de agegroup gefinished. Het slot voor de WK Las Vegas laat ik voor wat het is.  Deze valt tegelijk met de EK Crosstriathlon in Oostenrijk.

Podium D/H 45-49  (nr. 2 kwam niet opdagen ;-(

Resultaten