Almere de halve Challenge, dweilen met de kraan open
Contrasten kunnen mooi zijn in de triathlonsport. Zo zwem, fiets en loop je onder perfecte weersomstandigheden een wedstrijd in het Oostenrijkse Strobl en een weekje later probeer je de weerselementen te trotseren in de Almeerse polder.
Omdat er, ondanks een hersteljaar, goesting was voor een halve triathlon besloot ik me aan te melden voor de halve Challenge Almere. Almere tjahhhh je weet dat het vlak is en dat het er waait. Maar dat het uitgerekend op de wedstrijddag baggerweer maakte het deelnemen al tot iets heroïsch (zeker voor de bikkels van de klassieke afstand).
De wedstrijd
Zwemmen ging redelijk goed. Kopgroep ging te snel. Na een 24’ als 9e uit het water. Tot mijn verbazing zie ik Frank Heldoorn voor me lopen. “zwom hij nu zo goed of ik zo slecht? “. In de wissel wel de tijd genomen om een keuze te maken uit de uitgebreide herfst en wintercollectie. Besluit toch maar voor de windbreaker te gaan. Armstukken krijg ik niet over mijn natte armen heen. Fietsparkoers is vanuit de ANWB visie opgezet: stuur 1.200 atleten, ondanks dat ik in de 90km slechts 3 auto’s heb gezien, over zoveel fietspaden als het kan. Dit draagt icm betonplaten, paaltjes, grind en natte – lees glibberige- ondergrond toe aan een extra dimensie in de triathlon. Noot: Organisatie wilde overigens wel maar de vergunningverleners dachten er anders over . Mijn lichaam reageerde ook prettig op de natte tochtige wereld: Hf zakte van een nette 160 naar 138., daarnaast voor het eerst in mijn carriere een actieve blaas in de wedstrijd. Daarom met goed gevolg deelgenomen aan de 2u25’durende workshop "Pinkelen am Rad". Met dat tempo had ik alle tijd om theorie en praktijk te kunnen oefenen.
Contrasten kunnen mooi zijn in de triathlonsport. Zo zwem, fiets en loop je onder perfecte weersomstandigheden een wedstrijd in het Oostenrijkse Strobl en een weekje later probeer je de weerselementen te trotseren in de Almeerse polder.
Omdat er, ondanks een hersteljaar, goesting was voor een halve triathlon besloot ik me aan te melden voor de halve Challenge Almere. Almere tjahhhh je weet dat het vlak is en dat het er waait. Maar dat het uitgerekend op de wedstrijddag baggerweer maakte het deelnemen al tot iets heroïsch (zeker voor de bikkels van de klassieke afstand).
De wedstrijd
Zwemmen ging redelijk goed. Kopgroep ging te snel. Na een 24’ als 9e uit het water. Tot mijn verbazing zie ik Frank Heldoorn voor me lopen. “zwom hij nu zo goed of ik zo slecht? “. In de wissel wel de tijd genomen om een keuze te maken uit de uitgebreide herfst en wintercollectie. Besluit toch maar voor de windbreaker te gaan. Armstukken krijg ik niet over mijn natte armen heen. Fietsparkoers is vanuit de ANWB visie opgezet: stuur 1.200 atleten, ondanks dat ik in de 90km slechts 3 auto’s heb gezien, over zoveel fietspaden als het kan. Dit draagt icm betonplaten, paaltjes, grind en natte – lees glibberige- ondergrond toe aan een extra dimensie in de triathlon. Noot: Organisatie wilde overigens wel maar de vergunningverleners dachten er anders over . Mijn lichaam reageerde ook prettig op de natte tochtige wereld: Hf zakte van een nette 160 naar 138., daarnaast voor het eerst in mijn carriere een actieve blaas in de wedstrijd. Daarom met goed gevolg deelgenomen aan de 2u25’durende workshop "Pinkelen am Rad". Met dat tempo had ik alle tijd om theorie en praktijk te kunnen oefenen.
De wissel naar het lopen ging goed. Tempo was redelijk en de achillespees melde zich gelukkig niet!. Tussen de 8e en de 16e km zelfs in staat om een goed wedstrijdtempo neer te zetten. Daarna was het ,vanwege te weinig loopkilometers, gedaan met de snelheid. Ondanks een dweil van een wedstrijd (vanuit persoonlijk perspectief) een 11e plek overall en 1e H45.
Zondag nog een NK Sprint masters meepakken in het altijd gezellige Maastricht en dan is het triathlonseizoen over. Op naar 2014 nieuwe doelen nieuwe kansen!
 |
| Foto: Christie Brouwer |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten