Wat ging eraan vooraf.Afgelopen week redelijk zenuwpijnvrij de trainingen opgepakt in de Duitse Eiffel. Tijdens het mountainbiken waren de niet al te lange afdalingen goed te verteren. Wel had mijn rug behoefte aan de binnenkort uitgeleverde Endorfin VP-4 SL, een fully afgemonteerd met de nieuwe Magura MX achterdemper. Maar goed, niet zeuren want er kon tenminste gefietst worden.
Het lopen werd rustig opgepakt door ’s morgens 2 km naar het buitenbad te lopen en na afloop van de zwemtraining me weer warm terug te lopen om het meer heen zodat er 5 km lopen opzat. Dit drie maal in de week en er waren weer 15 km gelopen en dat was 10 km meer dan wat er in totaal de laatste zes weken gelopen was.
Met de bagage van de nodige zwem- fiets en loopkilometers eens kijken hoe het zou gaan in de triathlon van Oud Gastel. Deze wedstrijd is onderdeel van het Scott-Multisupplies Mastercircuit en daarom de moeite waard om af te zakken naar West –Brabant.
Het parkoers is simpel en eerlijk. Zwemmen 750 m heen en 750 m terug in een kaarsrecht kanaal. Fietsen twee ronden van 20 km door het polderland en lopen 2 rondjes van 5 km.
Met het zwemmen positie kiezen en vertrouwen op mijn snelle opening. Helaas wat hectischer dan verwacht en ik moest moeite doen om me vrij te zwemmen. Na een 250 m lag ik in wat rustiger vaarwater op een vierde stek. Matthijs van Scheijen ligt met zijn fluorescerende badmuts een 10 tal meters voor me en is dus makkelijk in het oog te houden. Richard de Groot laat ik na 500 m gaan. Het is makkelijker om bij iemand in de voeten te liggen dan elkaar constant aan te kijken. Aan mijn voeten wordt behoorlijk getikt, achteraf blijkt dit Bert Flier te zijn die met zijn 1m 93 me aanspoort om harder te zwemmen. Omdat ik met het fietsen hard wil gaan laat ik hem lekker tikken. Ik kom achter Matthijs en Richard als derde, in een tijd van 19’40”uit het water. Direct gevolg door Bert en Carlo van den Bergh. De wissel doe ik ergonomisch verantwoord, zoals de fysiotherapeut me voorgeschreven heeft om de wandel schoenen aan of uit te doen. Dit kost me wel de directe aansluiting met de koplopers.
Met een dikke 4 Bft op kop is het moeilijk om de juiste versnelling te kiezen. In tegenstelling tot de concurrentie kies ik voor een lichter verzet. Dit kan me tijdens het lopen wel eens van pas komen. Al snel passeer ik Richard en kruip richting de drie koplopers. Het gaat redelijk makkelijk en ik moet mezelf inhouden om het gat niet in één keer dicht te rijden. Op het moment dat ik binnen de reglementaire afstand van de drie koplopers kom loopt mijn achtertube heel snel leeg. Het schuim kan de tube niet meer redden dus ik laat me netjes ophalen door een van de mensen van de, prima, organisatie. Onderweg zien we Henk v/d Pelt een van de snelle veteranen ook wandelen met een lekke band. Hij lag als tweede master in de wedstrijd. Ook voor hem de deceptie.
Thuis aangekomen toch maar de loopschoenen aangetrokken en een stevige 10 km gelopen.
Volgende week maar eens kijken hoe het tijdens de NK in Didam gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten