Zo nu een paar dagen verder is het lactaat in mijn lichaam weer een beetje verwerkt. Afgelopen weekend stonden twee of eigenlijk drie verzurende activiteiten op het programma.Zaterdagmiddag het Polderkampioenschappen Tijdrijden (http://www.ftc-marknesse.nl/inschrijven/) 15,6 km een eenzame strijd tegen de klok. Zondag de teamtriathlon in Enschede ‘s morgens individueel een 1/16 tri en ’s middags een team 1/8 ste uitvoering.
Een relatief korte tijdrit is een vak apart. De warming up is zeer belangrijk. Het parkoers lag ondanks de harde wind gunstig. Starten met de wind mee. Snel op gang komen en doorrammen naar illegale brommersnelheden van dik boven de 50 km/u. Ik word met de Ridley Dean icm de FFWD wielen op de verkeersdrempels gelanceerd. Heftig maar wel kikken. De bochten lopen goed en ik kan redelijk op omslagpunt blijven. Met een gemm. van 43,6 tevreden maar tussen de kleppers heb je dan net een top 10 plek. Mooie trainingsvorm om je basissnelheid omhoog te krijgen.
De volgende dag staat de UT triathlon op het programma. Het team Triathlonclub Twente is vanwege afhaken van de eerste samenstelling een gelegenheidsteam geworden. Remco Siers, Martijn Paalman, Marco Vernooy en mijn persoon zijn het die de kleuren van Triathlonclub Twente mogen verdedigen. De doelstelling van het team was simpel: finale behalen. Iets wat, ondanks het grote potientieel van de vereniging, nooit behaald was. Eerlijkheidshalve dient ook gezegd te worden omdat de grote topteams uit Duitsland dit jaar niet aan de start zijn de kans groter is.
De ochtendserie is altijd iets apart. Kortweg komt het erop neer om met een koude motor direct gas te geven. Laat dat nou net iets zijn wat ik absoluut niet kan. Daarom maar zo goed en kwaad mogelijk een warmingup doen en dan hopen dat de motor nog warm is als er gestart mag worden.
Zwemmen gaat ondanks een aantal keerpunten op de lijn redelijk. Het fietsen is met name in het eerste rondje te traag. Lopen gaat goed en met de smaak van bloed in mijn mond en de melkzuur die uit mijn oren spuit weet ik ook eens wat dat is. De gelegenheidsteamgenoten doen het goed en we mogen als vijfde team de finale in. Het zwemmen gaat, te, rustig en als laatste gaan we het water uit. Nu volle bak fietsen. Martijn en mijn fietsbenen zijn goed en we jagen het tempo stevig op. Binnen twee ronden liggen we al weer op de vijfde stek. Wel met een peleton van 11 fietsers in je wiel. Helaas moet Remco met kramp afhaken, hij finisht op karakter!. Bij het lopen zetten Marco en Martijn me netjes uit de wind en motiveren me tot Keniaase loopsnelheden. Het lukt ons niet om de vijfde plek te behouden maar uiteindelijk is de zesde plek het hoogst haalbare resultaat waar we als gelegenheidsteam zeer tevreden mee zijn. Bij de H40 nog een tweede plek mogen noteren in de ochtendserie. De dagen erna was het een kwestie van melkzuur afbreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten