Triathlon Stiens

Fryslân Boppe!
De laatste week in voorbereiding op de EK Athlone wordt afgesloten met mij eerste kwartje van het seizoen. De laatste weken gaat het steeds beter dus benieuwd waar het schip in het hoge noorden strand.
Deze wedstrijd is tevens het Noordelijk Kampioenschap Triathlon. Hierdoor wat sterke kleppers zoals Henk Jan Dolsma , Mark Oude Bennink en Stefan van der Pal aan de start. Klokslag 13.00 uur duiken we het heerlijke water (20+ graden) in. Mark gaat er als een bezetene vandoor. Na driehonderd meter lig ik achter Henk Jan derde in het zwemveld. Leuk zwemmen mensen op de brug, koeien in het weiland en fantastisch weer. Na 12’38” stap ik tevreden als derde uit het water. Wissel gaat moeizaam en kostbare seconden gaan verloren. De eerste kilometers gaan moeizaam, wel loop ik op Henk Jan en Mark in. Na 6 km de aansluiting bij Henk Jan. Het tempo licht me te laag en ik besluit op zijn Stijn de Volder’s erop en erover te gaan. Ik moet wel deze jonge noordelingen zijn veel sterkere lopers (net zoals de meeste van de deelnemers).Mijn huidige looptempo is van het niveau van een Surninaamse slak dus het moet gebeuren met het fietsen . Henk Jan gaat mee in mijn tempo en neemt, reglementair, zelfs over. Hij heeft er ook belang bij dat Mark op afstand van hem komt.

Het fietsparkoers is leuk en voert ons door Stiens als in een criterium maar ook door de velden en zelfs over boerenerven. De weilanden liggen er goed bij en de Friese koeien staan vol bewondering te kijken naar al het fietsverkeer wat door hun leefomgeving heen dendert. Niet alleen de koeien maar ook complete Friese gezinnen hebben hun plekje in de berm gevonden en moedigen ons aan. Dit is genieten en Fryslan Boppe speelt door mijn hoofd.
In de laatste ronde moet Henk Jan loslaten en ik kan met een voorsprong van 30” beginnen de lange laatste lijdensweg. De eerste meters willen nog maar dan begint de ellende, linkerbeen gaat weer wat zwabberen en gezien het stoepje op en af parkoers is dat verre van ideaal. De achtervolgers komen al snel over me heen. Het lopen wordt een gevecht tegen mezelf. Conditioneel niets aan de hand, maar coördinatief een ramp. Gelukkig na 4 ronden van 2,7 km mag ik als derde overall (op gepaste afstand van Henk Jan en Mark) en eerste master finishen.

Tevreden over zwem- en fietsvorm de loopvorm is echter nog ver te zoeken. Volgende week Athlone maar eens kijken hoe het daar gaat tegen mannen van eigen leeftijd.

Uitslag:
TRIATHLON STIENS
HEREN KWART ------------------------
1 Henk-Jan Dolsma 1:56:11
2 Mark Oude Bennink 1:56:26
3 Johan Neevel 1:59:57 H40
4 Stefan van der Pal 2:00:59
5 Samme Steenstra 2:02:21 H40

Progressie met sprongen

Het gaat de goede kant op met de trainingen en de resultaten van de trainingswedstrijden. Dit geeft de burger weer moed.
Afgelopen week was een weekje waar de progressie weer te meten viel. Woensdagavond gestart bij de sprinttriathlon van Balkbrug (500 z, 25 f, 5 l) Een gezellige laagdrempelige triathlon. Samen met clubgenoten Geert Jan Vos en Peter van Grootheest op de fiets naar Balkbrug. Wind was er vollop en we hadden die behoorlijk tegen. Op zich prima want dan zouden we die op weg naar huis mee hebben. Zwemmen ging makkelijk (lekker in de voeten van Peter) en na 6'15" stonden we weer op de kant. Toen de fiets op. Snelle wissel en als eerste aan het fietsen. Tempo lekker door kunnen rijden en de teller tikte zelfs met de wind tegen 38 in het uur en 310 watt aan. Wind mee op een weg van oude waaltjes die niet goed neergelegd waren was niet goed voor een hoog gemiddelde. Uiteindelijk net boven de 40 in het uur kunnen rijden (vorig jaar reed ik een minuutje sneller, dus zeker niet ontevreden). Dan het lopen de eerste 2,5 km gaan best lekker. Wat coördinatieprobleempjes met het linkerbeen. Ik moet tijdens het lopen aan Gerard Kempers denken, hij had een zwabberbeen...... Tweede rondje gaan wat moeizamer maar technisch blijft het redelijk. In de laatste 150 meter komt de loper van de Trio triathlonteam me voorbij gerend. Ik laat hem lekker lopen. Bij de solo's ruim eerste. Het finishen is al een overwinning op zich en met een tijd die al met al 2minuut langzamer is dan vorig jaar ben ik zeer tevreden.
De weg terug verloopt met windkracht 5 in het ruggetje en zonnetje van rechts prima.
Zaterdag afgereisd naar Vriezenveen voor de Kanaalrace. Voor de triatleten is er een aparte startserie. Met 15 personen worden wij, netjes in wetsuit, losgelaten in het redelijk warme kanaal. De natuurelementen zijn hier wederom de grootste concurrent. Harde wind op de kop en daarmee gepaard gaande korte hoge golfslag. De eerste 500 meter liggen we met drie man bijeen. Ik heb geen zin om de golven te breken voor de anderen. Dus laat me even afzakken. Het tempo wordt me te laag en ik besluit een korte sprint te maken en kijk wel of ze mee komen. Dit gaat goed en na een kilometer is de voorsprong al lekker. Nu kan ik me weer richten op het trotseren van de golven en een hoge ademhaling. In mijn hoofd ben ik al bezig met de NK Crosstriathlon van Kijkduin en hoop op een stevige wind en lastige golven. Al zwemmend in een recht kanaal en een zeer beperkt zichtspunt bestaande uit veenwater, houte beschoeing, af een toe een woning ben ik blij dat ik maar 3,8 km hoef te zwemmen en niet de 10 km.

De laatste kilometer wordt gelukkig weer wat aantrekkelijker. Eerst de vette walm van een frietkraam dan een boot, een brug, toeschouwers en op naar de laatste 600 meter en de race zit erop.
Uitslag triatleten:
1 3,8 km Johan Neevel Wezep 0.54.35,57
2 3,8 km Stefan Paalman Holten 0.58.02,32
3 3,8 km Willem Schreurs Hengelo 0.59.54,86


Tijd van 54'35" minuten was aanzienlijk langzamer dan de 50 minuten van twee jaar geleden (maar toen geen wind en ging voor de tijd). 'smiddags lekker nog mijn eerste tien kilometer sinds mei gelopen voelde goed aan. Op naar Athlone.

Offroadtriathlon Vlaardingen: uitstappen met beleid

Uitstappen in een wedstrijd maar met het gevoel van een overwinning dat was het resultaat van deelname aan de offroadtriathlon van Vlaardingen.
De afgelopen week was het herstel goed. Zwemmen ging al als een speer en na de 6 km van donderdag kon de streep onder de revalidatie bij het zwemmen gezet worden. Fietsen ging ook steeds beter, het is nu werken aan de laatste 20%. Het lopen was afgelopen maandag beroerd maar in de training van vrijdag gingen de zes kilometer al vijf minuten sneller. Deze progressie, zonder nareactie, was ook de motivatie om weer eens een offroadtriathlon te doen.
Vlaardingen heb in 2005 voor het laatst gedaan. Daarna kwam het door allerlei omstandigheden er niet meer van. Dus om een mooie gelegenheid om na bijna vijf weken therapeutisch bewegen eens een wedstrijdprikkel te ontvangen en nog belangrijker kijken wat de reactie van het lichaam is.

Het weer was goed en na een verkenning van het hobbelparkoers besloten om niet te hard te fietsen en proberen één rondje van vier kilometer te lopen. Wel spijt dat ik de fully niet meegenomen had ;-(

Het zwemmen ging door, eigen schuld, chaotisch. Startsnelheid was door het vele zwemwerk van de afgelopen week ver te zoeken. Pas na 200 m lag ik vrij en kon als eerste de boei ronden. Achter mij lag Carlo v/d Bergh. Onder de A20, zwemwater, was het keerpunt. Echter toen ik onder de brug doorzwom sloeg de twijfel toe. Moest er nu gerond worden om de boot of direct bij het bruggenhoofd rechtsaf?? Had ik maar wat beter opgelet bij de briefing. Dit ondertussen overpijnzend eens een blik naar achteren geworpen en ja hoor ik lig weer achter. Snel terugzwemmen en proberen de schade te beperken. Na 600 meter lig ik weer op kop en weet dit, met wat botsingen met boei en tegenliggers, vol te houden. Met een tijdje net boven de 13'het water uit en voorzichtig het parc fermé in hobbelen. Wissel gaat op zijn egeltjes, voorzichtig maar goed. Carlo duikt ondertussen in mijn wiel en zal dit 20 km trouw volhouden. Na een tien minuten duikt Rorik Schouten in ons wiel komt even op adem en geeft een dot gas en zien we pas bij de finish weer terug. Hij is in vorm. Fietsen gaat in de tweede ronde beter en ik besluit om toch de loopschoenen maar te gaan gebruiken.
Als tweede, op ruime achterstand van Rorik, het parc fermé in. Apart geen wedstrijdspanning, nu al tevreden en ga bijna fluitend beginnen met het lopen. Dit gaat goed en ik laat netjes mijn medesporters voorbij gaan. Na 4 km relatief goed lopen (tempo laag) stap ik voldaan uit de wedstrijd.
Geen spierpijn en nog belangrijker een minimale nareactie in het heup- en ruggebied.