Gevoel is niet bepalend!

De week na de lange autorit vanuit Zittau liep ik met enkele blokkades in mijn rug waardoor er zelfs enkele zwemtrainingen gecanceld zijn. Deelname aan Veenendaal verliep dan ook vanuit “zien waar het schip strand”.
Zwemstart was barslecht en voor het eerst sinds mijn triathloncarrière zat ik in de centrifuge van schoppende en slaande “collega’s”. Besloten om me niet druk te maken en toen er na 200 meter een gaatje kwam daar direct ingedoken en relatief relaxed van de derde groep naar de tweede groep gezwommen. In de derde ronde kon ik wegzwemmen en had de kopgroep op een tiental meters voor me zitten.
Als zevende het fietsparkoers op, Saskia schreeuwde vanaf de kant dat ik goed gezwommen had en dat de groep dertig seconden voorsprong heeft. Voor me zie ik Uwe Kappelhoff en Evert Scheltinga . Onder het mom van de dood of de gladiolen er met volle bak overheen gedenderd. Evert kan mee. Daarna zijn Vincent Böhm en Erik Wolsing aan de beurt en tot mijn verassing lig ik met Evert op gepaste afstand derde achter Rick Nijhoving en Rob Barel.
We lopen iets in op het duo voor ons echter daar wordt reglementair goed samengewerkt. Mijn benen voelen tot mijn verbazing goed aan ik kan met de wind mee makkelijk de 56 km/u aantikken. Goed gevoel. Door deze snelheid lopen uit we op de achtervolgende groep!
Met het lopen is het Evert die er als een haas vandoor gaat. Buiten het park heeft hij Rick Nijhoving al ingehaald en zal later in de wedstrijd bij Rob aansluiten. Ik kon tot 6 km nog mijn tempo en vierde plek vasthouden totdat Uwe Kappelhoff over me heen denderde, enkele kilometers later komt Diederik Scheltinga er ook nog overheen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij Matthijs van Scheijen meegenomen heeft. De laatste kilometer lopen we samen, echter in de sprint moet ik toch in Matthijs mijn meerdere erkennen. Uiteindelijk zeer tevreden 7e overall en 1e H40. Snelste master en winnaar overall was Rob Barel.
Uitslag:
1 Rob Barel 01:54:29
2 Evert Scheltinga 01:54:43
3 Rick Nijhoving 01:55:22
4 Uwe Kappelhoff 01:55:32
5 Diederik Scheltinga 01:56:52
6 Matthijs van Scheijen 01:57:01
7 Johan Neevel 01:57:04
8 Dirk Wijnalda 01:57:23
9 Vincent Bohm 01:57:40
10 Cees Colijn 01:57:46

Xterra Germany O-See Challenge Zittau

Donderdag samen met Erik Wolsing afgezakt naar het voormalige Oost Duitsland. Doel van de lange autorit is de deelname aan de Xterra in Zittau. Vrijdag samen met de andere Nederlandse delegatie Lars v/d Eerden en Maud Golsteyn het fietsparkoers verkend. Het parkoers is met enkele steile rots en grasklimmen gevolgd door technische afdalingen trails uitdagend en zwaar. Het loopparkoers hadden we vanwege het warme weer maar niet verkend, zwemmen was een betere optie.
Zaterdagochtend lekker relaxed aan de start. Vanwege het zware fiets – en loopparkoers besloten om niet volle bak te gaan met het zwemmen. Zwemmen was zonder wetsuit en het water was om te zwemmen ideaal. Helaas moesten we een tijdje in het water wachten voor we weggeschoten werden. Dit had tot gevolg dat er wat onwillekeurige spiersamentrekkingen plaatsvonden in mijn hamstrings: KRAMP. Voorzichtig gestart en dankzij de wedstrijdeuforie was de pijn in de hamstring bij de eerste boei al weer weg. Helaas kwam deze bij de eerste landdoorgang al weer snel terug. Bij de wisselzone zelfs een minuutje rekken voordat de fiets gepakt kon worden. Fietsen ging goed maar beslist niet super, de explosiviteit ontbrak. In een wortelafdaling ging de ketting in de “kreukels” en met wat dwang wilde deze na enkele minuten weer terug in de oude stand. Onderweg Erik nog een nieuw bandje aangereikt , hij had lek en zijn reserve was weg. In de laatste 10 km ging het weer lekker, benen kregen weer macht en ik kon weer mensen inhalen. Het lopen was door enkele steile klimmetjes en de warmte best wel pittig.

Maar wat bij de wegtriathlon niet lukt ging hier wel ik kon mensen inhalen. Uiteindelijk als 24e overall en 1e H40 gefinisht. De sfeer en de beleving was goed. Dit is een heerlijke wedstrijd waarin alles mogelijk is.

Nederlanders deden het uiteindelijk goed. Maud werd ondanks een valpartij zeer knap derde en Lars was op alle fronten goed en finishte als 15e overall en 3e H30. Erik viel door het vele tijdsverlies van de lekke band ver terug en werd 55e (11e H25) Zeker voor hem had er meer ingezeten.
Website: http://www.o-see-challenge.de/

Overgangsfase en trainen als een pro.

Na een korte periode van relatieve rust de trainingen weer opgepakt. Dankzij het water uit het Merwedekanaal twee kilo lichter aan de laatste fase van het seizoen begonnen. Nu in de periode waarbij het op het werk wat rustiger is en er tot medio augustus geen wedstrijden zijn heb ik mooi de tijd om de verlofuren om te zetten in trainingsuren.
De eerste weken ligt het accent op rustig en lang duurwerk. In deze periode ben ik bij een aantal zwem- en fietstrainingen de sparringpartner van Rene Poppe. Deze topper is aan het twijfelen of hij wel goed genoeg is om in Almere van start te mogen gaan. Na de nodige zwem- en fietskilometers samen en zijn loopkwaliteiten kennende verwacht ik dat hij bij de NK lange afstand op het podium staat.
Ik train nu als een Pro. Drie trainingen per dag en weken van 25 uur. Leuk maar toch is LD niets voor mij. Maar wie weet een O3 in de toekomst.
Naast het lange werk is vorige week de mountainbike weer actiever ingezet. Dit gaat goed, PR’tjes op trainingsparkoers (lang leve de gegevens van de Polar RS 800CX PTE) . Dit is goed voor het moraal. De eerste Offroadtest zal 15 augustus zijn bij de X-terra in Zittau. Ik voel me bij het lopen niet genoeg om bij de Pro’s te starten. Daarom gewoon bij de AK 40-45 (in Duitsland, oepsss) starten. Dit jaar om praktische redenen geen Mauii maar wie weet volgend jaar de stap naar het hoogste schavot maken…… Daarna via Veenendaal en Borne door naar de NK Ameland. Aankomend weekend zal ik icm een clinic voor Tri-ambla uitgebreid het parkoers verkennen.