Triathlon Doetinchem

De triathlon Drachten stond eigenlijk voor vandaag op de agenda. Echter door een bacterie in het water moest de organisatie noodgedwongen de triathlon omzetten naar een Run Bike Run. Met mijn loopachterstand leek het me niet een verstandige keuze dus me netjes afgemeld voor Drachten en snel de organisatie van de triathlon Doetinchem gebeld. Deelnemen geen probleem, dus zondagmorgen op naar de Liemers/Achterhoek.

Tri Doetinchem is een laagdrempelige wedstrijd die dit jaar al voor de 25ste keer wordt georganiseerd. Beginjaren negentig (van de vorige eeuw) mocht ik een aantal keer deze triathlon aan mijn palmares toevoegen. Dit jaar zal het met de broertjes Scheltinga en Carlo v/d Bergh niet makkelijk worden.

Het zwemmen was een krappe kilometer want met een, zeker na het hak en duwwerk van Veenendaal, lekker tempo klom ik met 12'06" als derde uit het water. Met een matige wissel klom ik met een twintigtal seconden achterstand op Evert Scheltinga op de fiets. Echter in plaats van mijn schoen snel aan te trekken trok ik de klittebandlus door de gesp heen en moest er snel de afweging gemaakt worden tussen veel duwen en weinig trekken of afstappen en de boel herstellen. Omdat de teensluiting me genoeg druk gaf toch maar gekozen voor doorfietsen. Na een kilometer of acht had ik aansluiting bij Evert. Achter ons reden Diederik Scheltinga en Carlo v/d Bergh al in het zicht. Dus geen tijd om te treuzelen. In de tweede ronde besloten om maar wat extra druk op de pedalen te zetten. Met een 41 gemm. was ik tevreden over het fietsdeel, zeker omdat het beslist niet windstil was. Met het lopen was het een kwestie van overleven. Evert denderde met zijn lange benen al snel bij me weg. Carlo en Diederik waren op een klein minuutje achter me. Door de trainingsachterstand bij het lopen zou het een harde strijd worden om op het overall podium te blijven.

Na 6 km was het Diederik gelukt om aansluiting te vinden. Gezamenlijk nog een kilometer doorgedenderd tot hij met een lichte tempoversnelling liet zien dat hij de betere loper was (dat wist ik toch al) met een hoge 38'er de 10 km kunnen afronden. Dit was weer een minuut sneller dan vorige week in Veenendaal dus we zijn dat betreft op de goede weg.

Einduitslag:

1. Evert Scheltinga 1:49:02
2. Diederik Scheltinga 1:52:16
3. Johan Neevel (1e H40)1:52:38

4. Carlo van den Bergh 1:53:32
5. Bernard Hilferink 1:56:11

startnummer 13

OD Triathlon Veenendaal
Zware trainingsweken in de voorbereiding voor de EK Ameland. Fiets en met name de MTB training gaan goed. Mijn nieuwe bike VP4sl icm de FRM carbon wieltjes zorgen ervoor dat ik mijn parkoersrecord (op een vast rondje) met een veertigtal seconden verpletter. Of het nu aan de moraal of materiaal lag weet ik niet maar er staat weer een nieuwe tijd.
Daarnaast is mijn zwemmaatje weer terug van vakantie. Ondanks de extra kilo's zwemt hij nog te makkelijk. Het lopen staat nog steeds op een laag pitje. Door het te snel oppakken van de intensieve looptrainingen zijn mijn middenvoetsbeentjes weer behoorlijk aan het protesteren. Voor de aankomende wegtriathlons maar per wedstrijd kijken of er wel of niet gelopen gaat worden. De eerste triathlon was die van Veenendaal. Een super georganiseerde wedstrijd met een leuke ambiance voor het publiek. De snelle masters waren ingedeeld bij de topserie. Dit betekent bij het zwemmen behoorlijk wat meer weerstand.
Wat betekent dit in de praktijk: na 250 m wordt mijn championchip van mijn benen getrokken, bij de derde boei onder water getrokken etc. Zwemmen duurde 1.000 m voordat ik in mijn slag kon komen, dus in de laatste 500 m best wel lekker gezwommen. Wissel ging goed wel moeite met de overgang op de fiets. De Powerbarreep van een uurtje ging alweer de vrije natuur in. Het fietsen liep niet echt. Ik kon met moeite de 53/17 draaien. Voor me zag ik de kopgroep, zeg maar gerust een goed samenwerkend peleton steeds meer uitlopen. Het lukte me nog twee atleten in te halen en samen met Menno Iedema, die ook zijn beste fietsbenen niet had, probeerden we er iets van te maken. Lees dit wel met in achtneming van de reglementaire afstand. Alhoewel ik denk dat als we gezellig kletsend naast elkaar hadden gefietst het in snelheid weinig had uitgemaakt. Het lopen ging ondanks geen training sinds Kijkduin eigenlijk best goed. Tijd en klassering (13e en dat met startnummer 13) stelde niet veel voor maar wel intensief gesport en helaas een behoorlijke nareactie in mijn voet.
De aankomende 2,5 weken nog intensief trainen en dan op weg naar Ameland.