dinsdag 26 juni 2007

Blessuretijd

Goed we zijn weer drie weken in de blessuretijd. Gelukkig is er al weer wat vooruitgang, daarnaast me kunnen afreageren in de tuin en in het zwembad. Fietsen is tot 2 uur te doen maar het lopen blijft beperkt tot wandelen. Ondertussen twee maal in de week naar de fysio en accupunctuur. Met name het laatste is iets waar ik vorig jaar mee begonnen ben en dat een positieve bijdrage levert in mijn "lichamelijke huishouding" Jeroen Hol, Zwolle, de man met de naalden is van orgine fysiotherapeut en sportminded. Naast het prikken hebben de gesprekken op OH niveau ook een positieve bijdrage.
Positief nieuws !
Vandaag ondanks het superslechte weer voor het eerst maal hardgelopen. Het is inderdaad meer lopen omdat het inspanningsniveau van één minuut joggen en één minuut wandelen geen bijdrage levert in het verbeteren van enige vorm van prestatie. Maar niet zeuren, blij dat het al weer mag en redelijk gaat. Daarnaast worden mijn voeten en kuiten ondersteunt met een paar compressiekousen van VitaSan. Het ziet er niet uit maar het werkt wel. Zelfs in de fietstraining van afgelopen week een aantal keer mee gereden en geen problemen met verzuring in de kuiten. Voor meer informatie www.compressiekousen.nl darnaast zijn de Boosters van BV Sport ook een alternatief. Systeem is hetzelfde. Boosters via www.rienmuldersport.nl .
Aankomend weekend vindt in Scheerwolde (tussen Steenwijk en Giethoorn) een open water zwemwedstrijd plaats. Deze wedstrijd is voor de echte bikkels m/v die bij temperaturen van 16gr. zonder een 5mm wetsuit pak het water in duiken. Om toch maar een wedstrijdprikkel te krijgen ben ik voornemens om daar het water in te duiken. brrrrrrrrrrrrrrrrrrhhhhhhhhhhhh.

donderdag 14 juni 2007

Muy Bien ?

Een paar dagen na het Spaanse avontuur kan ik weer de motivatie vinden om er iets over op de blog te plaatsen. De blog titel Muy Bien (Thumbs Up, goed gedaan) is niet voor mij van toepassing. Helaas het zij zo. Gelukkig voor Riikka wel ;-))

Maar goed even terug naar woensdag 6 juni. 's Morgens bijtijds naar Schiphol ondanks de drukte rond 05.30 uur waren we mooi op tijd. Riikka arriveerde netjes op tijd met de trein. Daarna gezamenlijk inchecken bij Iberia. Echter Iberia was middels een simpel A-4tje opeens omgetoverd tot Clickair en we mochten ons maar conformeren aan hun vooorwaarden. Dat betekende betalen voor de bikes. Lekker, deze snelle wisselingen en het zgn. goedkoop vliegen.
Vlucht naar Barcelona verliep goed, de autotrip naar Riba d'Ebre verliep, mede dankzij de siëstatijd, ook zonder kleerscheuren.

Het dorp waarin we zaten had gelukkig nog electriciteit maar zou prima in een Spaans openluchtmuseum passen (incl. de bewoners). Als Nederlander had je dankzij de inspanning van Johan Cruyff en Ronald Koeman een bevoorrechte positie. Wel een nadeel dat men daar Catelaans sprak en slechts een enkeling Engels. Maar dit had ook wel zijn charme.

Vermoeid van de reis eerst een uurtje geslapen om daarna naar de snelstromende Ebre toe te gaan. Deze rivier is een belangrijke voedingsader voor de natuur naar de kust. Het middengedeelte stroomde behoorlijk en de zijkanten zaten vol met algen en wier. Daarnaast joekels van meervallen. Prima voor de bbq maar niet als zo'n 2 meter lange en ruim 100kg wegende vis in je buurt zwemt....

De volgende dag met de bike het fiets en loopparkoers verkend. Niet technisch maar door de zeer hoge temperatuur (35-38 gr.) wel vervelend. Daarnaast was het MTBparkoers een onoverzichtelijk parkoers waarbij men elkaar ook meerdere kilometers tegenkwam.
's Avonds nog gezellig met de deelnemende Italianen, Spanjaarden en Nico Pfitzenmaier gekletst en rondgehangen. Vrijdag nog even het MTB parkoers op en dan de spullen klaarmaken voor D-Day.

Zaterdagmorgen was het al vroeg zeer warm en de wind ging als een warme föhn over de rivierdelta heen. Saskia stond vandaag als een pakezel met ruim 16 liter aan bidons en camelbacks aan de kant (gelukkig hadden we een auto).
De Spaanse manier van starten was ik al gewend van Lanzarote maar daar was alles nog wel goed aangegeven. Om de zwemstart te zoeken moest iedere deelnemer op eigen gelegenheid naar de zwemstart, enkele kilometers stroomopwaarts gaan. Dit resulteerde in een speurtocht met 80 auto's dat iedere zandweg richting rivier bezocht heeft. Vanwege de stroming was de start je vasthouden aan een boot en loslaten op fluitsignaal. Met zwemmen hoefde je niet erg druk te maken. Paar keer de armen bewegen en een slag op lengte en je lag vrij. Het zou een lange zware dag worden dus rustig gestart, ondanks dat de eerste 1,8 km wel de kop aangevoerd. In het groepje wat in mijn benen hing waren Nico en zelfs Riikka (de slagroommixer) te vinden. De laatste 200 meter in de benen van een Spanjaard gedoken zodat hij een weg door het wier kon maken. Dit had niets meer met zwemmen te maken het was alsof je op je buik door een ondergelopen veld zwembewegingen aan het maken was.

Met een tijd van net onder de 22' (over 2 km) als tweede op het land. Met een goede wissel en gelijk met Nico, de snelste mountainbiker van het prof XTerra circuit de hitte in. Fietsen ging goed, snel en zonder teveel verval raffelde ik de 90 km in 3uur en 5' af. Nog ruim voor de derde en vierde man in de wedstrijd.
Ik had onderweg goed gegeten en gedronken (met dank aan SASKIA!!!!!!!!!!!) en gevoelsmatig was ik klaar voor de 21 km die kwam. In de wisselzone schoot de eerste kramp al in mijn hamstring maar deze verdween gelukkig snel. Helaas was dat niet meer van toepassing in de volgende kilometers. Uiteindelijk na een krampaanval van ruim 6 minuten besloten om de handdoek in de ring te gooien. Het was een hard gelag zeker gelet op de mooie positie die ik lag. Gelukkig kon Riikka met zeer ruime voorsprong winnares worden bij de dames en was zelfs in staat om 10e overall te eindigen. RESPECT.


's avonds nog met de organisatie en Nico een hapje wezen doen en met wat biertjes mijn depressie weggedronken.


Zondag reden we weer terug naar Barcelona. Aan de kust nog een plaatsje bezocht om een hapje te eten. Helaas schoot bij het uitstappen in mijn hiel de peesplaat op slot. Met vier paracetemols de boel weer een beetje draaglijk kunnen maken. Helaas werd in Nederland wel een acute peesplaatontsteking geconstateerd. De consequenties zijn op korte termijn trainingsaanpassing. Alleen zwemmen en licht fietsen en na verloop van tijd weer heel voorzichtig het lopen oppakken. Triathlons is het laatste waar aan gedacht kan worden. Voor mezelf in ieder geval alle wedstrijden van juni, juli en augustus doorgestreept.
No Muy Bien
De foto's zijn te vinden onder http://www.pixum.nl/members/jcneevel/?act=a_view&i_pos=0&st=1&album=2543124&ktw=88041db2089186b9152d86609f36c03c